Το διαζύγιο είναι μπροστά μας

*Του Δημήτρη Τσαγκάρη


Η σύντομη προεκλογική περίοδος που διανύσαμε, το ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα αλλά και οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης αποδόμησαν πλήρως το success story του Αντώνη Σαμαρά και απέδειξαν, και στην Ευρώπη, ότι η Ελλάδα, 5 χρόνια μετά, βρίσκεται στον ίδιο παρανομαστή σε ό,τι αφορά στις διαρθρωτικές ανισορροπίες της και με χειρότερη μακροοικονομική εικόνα.

Oι εταίροι-δανειστές εμφανίζονται και πάλι να υπόσχονται περισσότερη βοήθεια αν η Ελλάδα τηρήσει τις υποσχέσεις της, χωρίς να λείπουν και αυτοί που έντονα εισηγούνται διαγραφή του ελληνικού κρατικού χρέουςΣκαλίζοντας τις σημειώσεις μου ανασύρω, από τον Απρίλιο του 2012, άρθρα και δηλώσεις της μορφής: Η Ελλάδα θα χρειαστεί και τρίτο δάνειο (Σπίγκελ), να βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη και να ξεγράψουμε τα δάνεια που τους δώσαμε (Γκέμπελ), νέα αναδιάρθρωση χρεών για την Ελλάδα από τους επίσημους πιστωτές. ΟSI (εμπλοκή επίσημου τομέα) προσεχώς (S&P), το PSI προσφέρει μόνο χρόνο στην Ελλάδα (EL ERIAN, FT), φροντίστε να μην αυτοεξαιρεθείτε (LIK FRINTEN), το πρόβλημα της Ελλάδας λύνεται με πραξικόπημα ή με μεταβιβαστικές πληρωμές (Μισέλ Ροκάρ), η Ελλάδα είναι αργά για να σωθεί, απλά εδώ και 2 χρόνια διασφαλίζουμε την καταβολή των τόκων στα μεγάλα χρηματοπιστωτικά μας ιδρύματα (Μαξ Ότε), η Ελλάδα θα χρειαστεί νέο δάνειο ή θα αποχωρήσει (Μοντ), προβλέπεται δεύτερη πτώχευση για την Ελλάδα το 2013 (UBS), είναι πρακτικώς αδύνατον η Ελλάδα να καταφέρει να κάνει οιαδήποτε αποκρατικοποίηση με ορθό τρόπο γιατί δεν πρόκειται να ενδιαφερθούν σοβαροί επενδυτές (BILL MEGISON).

Όλα αυτά είναι δυστυχώς ερωτήματα και του σήμερα, από τότε, αμέσως μετά το, τότε, «επιτυχές» PSI!

Από τότε συντηρήθηκε στο εσωτερικό, με τον εκβιασμό πάντα του GREXIT (θα πάμε στην δραχμή και θα πεινάσουμε) ένα διαρκές σκηνικό οικονομικού φόβου και αδιεξόδου, ένα διαρκές κούρεμα ποιότητας ζωής στην καθημερινότητά μας, ένας ψυχολογικός και οικονομικός κατήφορος σε όλα...

Το γνωστό σπιράλ θανάτου!

Σήμερα, οι εταίροι-δανειστές εμφανίζονται και πάλι να υπόσχονται περισσότερη βοήθεια αν η Ελλάδατηρήσει τις υποσχέσεις της, χωρίς να λείπουν και αυτοί (FT – BLOOMBERG κλπ) που έντονα εισηγούνται διαγραφή του ελληνικού κρατικού χρέους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εφόσον η Ελλάδα παραμείνει σε καθεστώς επιτήρησης ταυτόχρονα με μια μικρή χαλάρωση των μέτρων, ώστε η οικονομική κρίση να μην εξελιχθεί στο απόλυτο πολιτικό δράμα.

Η έλλειψη ανάπτυξης και απασχόλησης, η αποεπένδυση, η επισφάλεια στις θέσεις εργασίας και η στασιμότητα των μισθών δεν μπορεί να αποτελεί προοπτική για τον Νότο αλλά και ούτε θα ήταν σοφό να αφεθεί η Ελλάδα να εγκαταλείψει το ενιαίο νόμισμα γιατί αυτό θα έθετε σε αμφισβήτηση και τα οικονομικά διαπιστευτήρια και άλλων χωρών – μελών της Ευρωζώνης. Πιθανό GREXIT θα οδηγούσε και άλλα κράτη εκτός Ευρωζώνης (Telegraph).

Ποια θα μπορούσε λοιπόν να είναι η σύνθεση αυτών των δεδομένων αφού δεν μπορεί να αποτελεί λύση η συρρίκνωση, η εξαθλίωση, ο μαρασμός, η ανυπαρξία προοπτικής, το απόλυτο σκοτάδι, τα διαρκή πολεμικά διαγγέλματα, οι μόνιμες απειλές, στάσεις πληρωμών, οι διαρκείς διαβολοβδομάδες; 

Ποια θα μπορούσε, λοιπόν, να είναι η λύση αφού είναι σαφές ότι, εκτός των άλλων, κατά βάση φταίει το deal, ένα deal που οι Άγγλοι προσπαθούν ναεπαναπροσδιορίσουν, οι Γάλλοι είναι εξαφανισμένοι, και οι Ιταλοί και οι Ισπανοί μας κάνουν συστάσεις αντί να κοιτούν την καμπούρα τους; 

Ποια θα μπορούσε να είναι η λύση, καθώς η προοπτική ενός ακόμα νέου πλαισίου συμφωνίας με τους εταίρους δανειστές που θα καταλήγει σε μια εκ νέου απόλυτη μετάγγιση αίματος προς την Ευρώπη, σε μια βέβαιη πορεία για την Ελλάδα προς τη σήψη και τον θάνατο, σε μία Ευρώπη που έχει ήδη εξελιχθεί από την Ευρώπη των δύο ταχυτήτων, στην Ευρώπη των δύο επιπέδων.

Θα πάμε σε επανάληψη μιας «μπερδεμένης ιστορίας διάσωσης» με τη γνωστή -ύποπτη- υπεραισιοδοξία ψευτοτακτοποιήσεων, που καθιστούν τα κυκλικά προβλήματα διαρθρωτικά που καταστρέφουν πόρους και ταλέντα, κρατώντας τη χώρα σε ερήμωση και μαρασμό; 

Θα πάμε σε μια νέα συμφωνία αποπληρωμής των δανειστών ή θα ανοίξουμε παράθυρο προκοπής, ευημερίας, προοπτικής, επανεκκίνησης, «επόμενης μέρας» και ρόλου στην Ευρώπη;

Αφού η ρήση του Μπαρόζο: «Η Ευρώπη πρέπει να καταστεί ομοσπονδία κρατών» ή έστω η προτροπή του Σόρος στους Γερμανούς: «Επιτέλους οδηγείστε ή εγκαταλείψτε το Ευρώ» δείχνουν να αργούν, η δε λογική των Γερμανών για την Ευρώπη περιγράφεται από τις θεωρίες του «καλού μαθητή» και του Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας ή ακόμα και από σχέδια παραπομπής υπερχρεωμένων χωρών στο ευρωδικαστήριο, με ποινολόγιο και μηχανισμό πτώχευσης. Πιθανό σενάριο στην εκ νέου, πειραματικού χαρακτήρα προσπάθεια για την Ελλάδα, που έχει τα τελευταία 5 χρόνια ενσαρκώσει τον ρόλο του «οικονομικού Βέγγου» της Ευρώπης, δείχνει να είναι η πρόσφατη ιδέα του Γερμανού οικονομολόγου Χανς Βέρνερ Ζην (σ.σ. για πολλά χρόνια επικεφαλής των «πέντε σοφών» - συμβούλων της γερμανικής κυβέρνησης και της καγκελαρίου Μέρκελ): «………Η ελληνική οικονομική κατάσταση είναι δυσβάσταχτη για τον πληθυσμό και τα συνεχιζόμενα νέα δάνεια είναι δυσβάσταχτα για τη διεθνή κοινότητα. 

Η Ελλάδα έχει σήμερα διπλάσιο αριθμό ανέργων από ότι τον Μάιο του 2010. Τότε αποφεύχθηκε η έξοδος της χώρας από το ευρώ κατά παράβαση του άρθρου 125 της Συνθήκης για την ΕΕ μέσω δημοσίων δανείων της διεθνούς κοινότητας.

Η Ελλάδα έζησε μια καθίζηση της βιομηχανικής παραγωγής κατά 30% σε σχέση με το επίπεδο πριν από την κρίση και παραμένει ακόμη μίλια μακριά από την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της σε ό,τι αφορά τις τιμές»... 

Οι ελληνικοί μισθοί είναι δύο φορές υψηλότεροι από ότι οι πολωνικοί...

Μετά την χρεοκοπία του 2012, η χώρα συνεχίζει να δημιουργεί «τεράστια ελλείμματα», τα οποία «με κόπο και πολλά τρικ έπρεπε να ωραιοποιηθούν πρόσφατα (πλεόνασμα) από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αν και η ΕΚΤ προσπάθησε το παν για να πιέσει τους τόκους για τα ελληνικά ομόλογα.

Υπάρχει μόνο ένας δρόμος για την Ελλάδα και αυτός οδηγεί έξω από την Ευρωζώνη... Έχουμε μπροστά μας μια επιπλέον κρατική χρεοκοπία με ένα ισχυρό, ανοιχτό ή κρυμμένο κούρεμα χρέους, του οποίου θα ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια όλο και περισσότερα δάνεια και κουρέματα, εάν η χώρα δεν επαναφέρει την ανταγωνιστικότητά της, μέσω μιας εξόδου από το ευρώ και μιας υποτίμησης του νομίσματός της.



Δυστυχώς, το ευρώ έχει θέσει σε κίνδυνο το σχέδιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης κι αν δεν βρούμε μεθόδους να αποκαταστήσουμε την ανταγωνιστικότητα της Νότιας Ευρώπης με τρόπο που να επιτρέπει την προσωρινή έξοδο κρατών-μελών, υπάρχει το ενδεχόμενο να «σκοτώσουμε» αυτό το σχέδιο.

Οι πάντες εννοούν να αγνοούν τους οικονομικούς νόμους, αλλά και την οικονομική ιστορία (διάλυση νομισματικής ένωσης του κόλπου GMU και ασιατικής νομισματικής ένωσης ASU)...

Σε αυτήν την Ευρώπη, η ελληνική οικονομική κατάσταση διορθώνεται μόνο με συντεταγμένη έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη σε εθνικό ανταγωνιστικό νόμισμα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενδεχομένως και με, επιδότηση για αυτό, από ένα σοβαρό κούρεμα του χρέους της.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνυπάρξει στο αριστοκρατικό κλαμπ των νομισματικά ισχυρών με συνθήκες «νομισματικής αποστείρωσης» λύνοντας διαρκώς ένα πρόβλημα χρέους με νέο χρέος. Αναλόγως, είναι παράλογο να κατηγορείται η Γερμανία, ότι επιβάλλει τη λιτότητα, επειδή δεν προτίθεται να δώσει απεριόριστες εγγυήσεις και να αποδεχτεί απεριόριστη συσσώρευση πρόσθετου χρέους. Οι Γερμανοί όμως ήδη δηλώνουν τα όρια των δυνατοτήτων και των επιθυμιών τους!

Μακάρι η προσπάθεια του Έλληνα πρωθυπουργού να καταφέρει να «εκβιάσει» μια πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης! 

Μακάρι να υπάρξουν ομόλογα αορίστου χρόνου (ως προάγγελος του ευρωομολόγου...)

Μακάρι να μπορέσει να μεταφέρει το «λογαριασμό στους Γερμανούς».

Αλλιώς, αυτό που κάποτε ονομάστηκε «γάμος χωρίς αγάπη» (ή αλλιώς το «πείραμα του ευρώ» ή κατά Μπερλουσκόνι: «η απάτη του ευρώ») δείχνει να φτάνει στο τέλος του. Το διαζύγιο είναι μπροστά μας!

Ας προσέξουμε μόνο το «ύφος» της Ιφιγένειας ή και το να μη χρηματοδοτήσουμε με κάθε τρόπο ένα σενάριο παραμονής μας στο ευρώ, ιδίως με φοροαρπαγές τρίτου τύπου (φόρος «επιδεικτικής διαβίωσης» κλπ) γιατί θυμίζω στους κυνηγούς της φοροδιαφυγής ότι το «κούρεμα περιουσιών» Ελλήνων πολιτών είναι έκθεση της BUNDESBANK με τίτλο «Συνεισφορά πολιτών» του Ιανουαρίου του 2014…

ΥΓ:

Κ. Σημίτης (μόλις εχθές): «….δεν υπάρχει πια ισορροπία μεταξύ της εξουσίας των αγορών και της εξουσίας των κρατικών θεσμών σε μια Ευρώπη χωρίς συναντίληψη για κοινά προβλήματα! Η ευρωζώνη είναι μια ατελής οικονομική και δημοσιονομική ένωση….».

Μετάφραση: Πολίτες δύο κατηγοριών, μέχρι νεωτέρας!

Δημήτρης Τσαγκάρης
*Οικονομολόγος ΜΑ-Φοροτέχνης
Διευθύνων Σύμβουλος της FAO Economics AE