ΒΓΑΙΝΕΙ ΡΩΣΙΚΑ Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ: “ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΡΩΣΙΑ ΕΧΟΥΝ ΚΟΙΝΟ ΜΕΛΛΟΝ”-ΔΙΘΥΡΑΜΒΙΚΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΑΠΟ ΤΑ ΜΜΕ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ: “ΜΠΡΟΣΤΑΡΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ”-ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ 1945 ΠΟΥ OI ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ο Μανώλης Γλέζος ήταν 19 ετών όταν κατέβασε τη γερμανική σημαία με τη σβάστικα από την Ακρόπολη, ένα μόλις μήνα μετά την εισβολή των ναζιστικών δυνάμεων στην Αθήνα, τον Απρίλιο του 1941.Η πράξη του αυτή ενέπνευσε και εμψύχωσε εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρη την Ευρώπη, για να εξεγερθούν κατά της ναζιστικής κατοχής, ενώ ο ίδιος ο Γλέζος έγινε ένας από τους πρώτους αντάρτες του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου.Θυμάται, όπως μας λέει, ότι από την αρχή του πολέμου άκουσε για πρώτη φορά τους Έλληνες να λένε πως θέλουν να ζητήσουν βοήθεια από τη Σοβιετική Ένωση, και πως η μόνη τους ελπίδα ερχόταν από τα ανατολικά. «Έγινε μια διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας, στην πλατεία Ομόνοια. Εκεί πρωτάκουσα να λέει όλος ο κόσμος να
ζητήσουμε βοήθεια από τη Σοβιετική Ένωση» διηγείται ο 92χρονος βετεράνος, εξηγώντας ότι οι Έλληνες είχαν στρέψει το βλέμμα και όλες τις ελπίδες τους στη Σοβιετική Ένωση και τον αγώνα των ανθρώπων της κατά των Ναζί, θεωρώντας ότι εκεί θα κριθεί αποφασιστικά η έκβαση του πολέμου.

«Όλοι οι λαοί ήθελαν να νικήσει η Σοβιετική Ένωση. Καταλάβαιναν ότι αν ηττούνταν η Σοβιετική Ένωση θα χανόταν ο πόλεμος. Εάν νικούσε η Σοβιετική Ένωση – θα ήτανε νίκη εναντίον του ναζισμού», υπογραμμίζει ο Μανώλης Γλέζος σημειώνοντας ότι τότε υπήρχε μια κοινή αντίληψη του σημαντικού ρόλου της ΕΣΣΔ στην ήττα του ναζισμού, και αυτό έγινε απολύτως σαφές στον ίδιο τον αγωνιστή της ελευθερίας κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του σε όλη τη χώρα.

«Ήταν εκτός συζήτησης το γεγονός ότι όλοι οι Έλληνες κοίταζαν προς τη Σοβιετική Ένωση με ελπίδα… Και είμαι απόλυτα βέβαιος γι ‘αυτό, διότι μετά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έχω επισκεφθεί όλες σχεδόν τις ελληνικές πόλεις, και μπορούσα να διαπιστώσω αυτήν την ελπίδα για τη Σοβιετική Ένωση. Περίμεναν ότι από την αντίσταση του σοβιετικού λαού και μόνο θα αλλάξει η πορεία του πολέμου».

Υπήρχε επίσης ένα αίσθημα ενότητας-όπως αναφέρει- με τους σοβιετικούς πολίτες που μοιράζονταν τις ίδιες σοσιαλιστικές ιδέες, οι οποίες ήταν ευρέως διαδεδομένες στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, εκείνη την περίοδο. Οι Έλληνες ήθελαν να ριζώσουν στη χώρα τους αυτές οι ιδέες, για να ζήσουν σύμφωνα με αυτές. «Πάρα πολοί προοδευτικοί άνθρωποι διαπνέονταν από την ιδεολογία της κοινωνικής δικαιοσύνης και θέλανε αυτό που γινόταν στο σοβιετικό καθεστώς να γίνει και στις δικές τους χώρες».

«Στόχος μου να πείσω για το κοινό μέλλον Ευρώπης-Ρωσίας»

Μιλώντας για το ρόλο των φιλοναζιστών της εποχής θυμάται πως η δωσίλογη ελληνική κυβέρνηση είχε κυνηγήσει και εκτελέσει σχεδόν όλους τους συντρόφους του για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις και την αντίστασή τους στους Ναζί.

Μετά την απελευθέρωση, πληροφορήθηκαν ότι ο Σαρλ Ντε Γκολ, ο ηγέτης της γαλλικής κυβέρνησης εκείνη την εποχή, είχε ζητήσει από την ελληνική κυβέρνηση να μην γίνει η εκτέλεση «των πρώτων παρτιζάνων της Ευρώπης».

Με την σεμνότητα που τον διακρίνει -αυτή του μεγάλου αγωνιστή- ο Μανώλης Γλέζος, υποστηρίζει πως δεν αξίζει αυτό το τιμητικό τίτλο, επιμένοντας ότι υπήρχαν κι άλλοι Έλληνες αγωνιστές που θα μπορούσαν να ονομαστούν «πρώτοι παρτιζάνοι», και που είχαν χάσει τη ζωή τους στον αγώνα ενάντια στο ναζισμό.

Σήμερα, ο βετεράνος πολιτικός είναι το παλαιότερο μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Στις Ευρωεκλογές του 2014 εξελέγη ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ με περισσότερους από 438.000 σταυρούς προτίμησης, πρώτος μεταξύ όλων των υποψηφίων, όλων των κομμάτων. Μάχιμος, παρά την ηλικία του, έχει τεθεί επικεφαλής της καμπάνιας ενημέρωσης του γερμανικού λαού για τις πολεμικές αποζημιώσεις που οφείλονται στην Ελλάδα και δηλώνει στο Sputnik πως κύριος στόχος του είναι πλέον να πείσει τους αξιωματούχους της ΕΕ ότι «η Ευρώπη θα πρέπει να έχει κοινό μέλλον με τη Ρωσία».

gr.rbth.com