Β. Βενιζέλος: Ο άνθρωπος που θέλει να τα αλλάξει όλα εκτός από τον εαυτό του και τη πολιτική του

Μέσα στον ορυμαγδό των πολιτικών εξελίξεων, τις επικοινωνιακές και τακτικιστικές τρίπλες ορισμένων κομμάτων πρέπει κανείς να δώσει ιδιαίτερη σημασία στις τελευταίες κινήσεις Βενιζέλου σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ. Δεν αφορούν μόνο το εσωτερικό του κόμματος που φέρεται ως ΠΑΣΟΚ αλλά συνολικά τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα.
Ο Β. Βενιζέλος πριν δυο μέρες “κατήργησε” με μια του φράση το σύνολο της οργανωτικής δομής του φερομένου ως ΠΑΣΟΚ. Δεν έχει υπάρξει αντίστοιχη αντιδημοκρατική, αντικαταστατική και αυταρχική απόφαση στη σύγχρονη πολιτική ιστορία: επειδή έτσι “ξύπνησε” ο πρόεδρος ενός κόμματος και έτσι αποφάσισε με μερικούς φίλους του, διαλύει κυριολεκτικά όλη τη δομή ενός κόμματος. Παράλληλα, ο Βενιζέλος “αντιλήφθηκε” ότι το ΠΑΣΟΚ “σάπισε” από τον “κυβερνητισμό”. Τοποθέτησε δε, μέσα από προσωπική του ρητορεία και μόνο, το ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΚΟΔΗΣΟ και εξήγγειλε “συντακτικό συνέδριο”!
Πρώτα απ’ όλα ο ίδιος ο Βενιζέλος ήταν που φοβούμενος να δώσει μάχη για την εκλογή του κρύφτηκε πίσω από μια υποτίθεται αυστηρή- στην πραγματικότητα επιλεκτική- χρήση του καταστατικού, προκειμένου να μην έχει αντίπαλο ως υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Είχε μάλιστα προηγηθεί σε μεγάλο βαθμό η εκκαθάριση του εσωκομματικού τοπίου του ΠΑΣΟΚ από τον πρώην πρόεδρο, σε συμφωνία με το Β. Βενιζέλο. Ο ίδιος άνθρωπος που έβγαζε μαζί με την εσωκομματική του φράξια διαπρύσιους λόγους περί της απόλυτης τήρησης του καταστατικού προχωρά σε μια χυδαία, αυταρχική τακτική, που με δυσκολία θα περνούσε ακόμα και σε μπααθικού τύπου κόμματα.

Δεύτερον, ο ίδιος άνθρωπος που δεν έχει μείνει ποτέ, πέρα από λίγες εβδομάδες, εκτός υπουργικών θώκων, που έχει υπηρετήσει κάθε πολιτική όλων των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ προκειμένου να μη χάσει τις υπουργικές του θέσεις, που έχτισε ολόκληρο μηχανισμό χάρη στον κυβερνητισμό, που αποτέλεσε το αγαπημένο παιδί της διαπλοκής έρχεται και εγκαλεί όλους τους άλλους για κυβερνητισμό! Θα ήταν αστείο αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνο.
Τρίτον, ένας συνταγματολόγος εξαγγέλει συντακτικό συνέδριο ταυτίζοντας αδόκιμα μια κομματική διαδικασία με τις ιδρυτικές του ελληνικού έθνους- κράτους, εθνοσυνελεύσεις. Πέραν της αμετροέπειας και της αλαζονείας του δείχνει και τη βαθιά του ροπή προς τον αυταρχισμό: θα έπρεπε να γνωρίζει ότι συντακτικές πράξεις γίνονται πάντα από κάτω και επιβάλλονται στους πάνω. Η αντίστροφη πορεία, από πάνω προς τα κάτω, αρμόζει σε χούντες και πραξικοπηματίες.
Το τέταρτο και σημαντικότερο όμως είναι ότι ο Β. Βενιζέλος δε δίνει δεκάρα για το μήνυμα των εκλογών. Ο Β. Βενιζέλος υπήρξε καίριος συνδιαμορφωτής αρχικά και πρωταγωνιστής κατόπιν, της στρατηγικής του υπαρκτού νεοφιλελευθερισμού και των απανωτών μνημονίων. Είναι αυτή του(ς) η πολιτική που συνετρίβη στις εκλογές. Η στροφή των κυβερνήσεων που κυβέρνησαν στο όνομα του ΠΑΣΟΚ, οδηγώντας το στην όχθη των ταξικών αντιπάλων όλων εκείνων των κοινωνικών στρωμάτων που δημιούργησαν το ΠΑΣΟΚ, η νεοφιλελεύθερη δεξιά πολιτική που γκρέμισε όλες τις λαϊκές κατακτήσεις που πέτυχαν προγενέστερες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ ήταν οι λόγοι της συντριβής του ΠΑΣΟΚ. Σε αυτήν τη συντριβή λόγω της δεξιάς πολιτικής, ο Β. Βενιζέλος απαντά με ακόμα εντονότερη δεξιά στροφή: γίνεται ουραγός στην αντί- αριστερή τοποθέτηση Σαμαρά. Διαλύει ιδεολογικά το ΠΑΣΟΚ οδηγώντας με πραξικοπηματικές αποφάσεις στον καταδικασμένο από τη δεκαετία του ’70 χώρο του άνευρου, δεξιόστροφοι κέντρου. Εκπληρώνει τα νεανικά, ιδεολογικά αντί- πασοκικά του απωθημένα, πάνω σε ένα θνήσκον ΠΑΣΟΚ.
Ο Β. Βενιζέλος δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος της “πασοκικής” παρακμής. Η οργανωτική διάλυση, η πολιτική αποστέωση, η εγκόλπωση δεξιών και συντηρητικών στοιχείων, ο εναγκαλισμός με τη διαπλοκή, ο παραγοντισμός, ο κυβερνητισμός, ο βουλευτοκεντρισμός είναι συμπτώματα παρακμής που ξεκίνησαν πολλά χρόνια πριν. Ο Β. Βενιζέλος είναι απλά ο πιο καθαρός εκπρόσωπός τους. Είναι δημιούργημα όλων αυτών των φαινομένων. Είναι ο πλέον “αντί- ΠΑΣΟΚ” πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Αυτή είναι η υστάτη πράξη που λαμβάνει χώρα εις βάρος του ΠΑΣΟΚ. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η άτακτη διάλυση του δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου, παρά τις παθογένειές του χώρου αυτού δημιουργεί μια μαύρη τρύπα στο πολιτικό σύστημα. Η ύπαρξη αυτής της μαύρης τρύπας θα ενισχύσει τη μικροαστική και μεσοαστική ταλάντωση και συντρέχει την προσπάθεια πόλωσης που επιχειρεί το κατεστημένο, σήμερα εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, αύριο εις βάρος όποιας άλλης πολιτικής δύναμης, πρόσκαιρα ή στρατηγικά θα επιδιώξει να αμφισβητήσει τη στρατηγική του παρασιτισμού που ελέγχει τη χώρα μαζί με τον ξένο παράγοντα.
Οι όποιες λοιπόν ενεργές και ζωντανές δυνάμεις συνδέονταν ή συνδέονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο με το ΠΑΣΟΚ οφείλουν να έλθουν άμεσα σε ρήξη με τη στρατηγική του υπαρκτού νεοφιλελευθερισμού και τους εκφραστές της που δρουν κατ’ εξοχήν επί και εις βάρος της ιστορίας του ΠΑΣΟΚ. Της σημερινής και χθεσινής του ηγετικής ομάδας.
Στο κάτω- κάτω μια συντεταγμένη διάσπαση που θα κληρονομήσει αν μη τι άλλο την 3η του Σεπτέμβρη είναι απείρως προτιμώτερη και επωφελέστερη από τη συνολική παρακμή ενός χυλού. Κάποιοι νομίζουν ότι έχουν χρόνο μέχρι κάποιο συνέδριο. Άλλοι νομίζουν ότι θα αποδώσουν οι γνωστές “πασοκικές” διαδικασίες υπόγειας αμφισβήτησης και οργανωτικών συμφωνίων μεταξύ “κορυφαίων” και ότι αυτές θα τους αναδείξουν σε παράκλητους “κινκινάτους”. Δεν έχουν αντιληφθεί το παραμικρό από την τρομακτική συμπύκνωση του ιστορικού χρόνου.
Η -τρίτη- πραξικοπηματική κίνηση Βενιζέλου και η συνένοχη σιωπή της παρηκμασμένης κομματικής γραφειοκρατίας συνιστά την καλύτερη ευκαιρία απελευθέρωσης δυνάμεων και επανίδρυσης της σοσιαλιστικής παράταξης. Κανένα συναισθηματικό ή άλλο άλλοθι δεν υπάρχει. Η το φερόμενο ως ΠΑΣΟΚ- κόμμα του Βενιζέλου στην πραγματικότητα- θα διαλύσει το χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού ή ο χώρος του δημοκρατικού σοσιαλισμού θα διαλύσει τις αμετανόητες νεοφιλελεύθερες ηγεσίες και πολιτικές.