Αποχώρησε από τη Διεύθυνση Εκπαίδευσης ο Γιάννης Τσούρας

ΠΡΟΣ : Διευθυντές / τριες, Διδακτικό και Διοικητικό Προσωπικό 

Δ. Δ. Εκπαίδευσης Νομού Βοιωτίας

Με συναισθήματα ειλικρινούς λύπης, σας γνωστοποιώ ότι από την 21η Ιανουαρίου 2013 αποχωρώ οικειοθελώς από τη θέση του Διευθυντή Εκπαίδευσης, με προοπτική να συνεχίσω να υπηρετώ τους ανθρώπους, από διαφορετική περιοχή συν – ευθύνης και με άλλα καθήκοντα. Ήταν μια δύσκολη απόφαση, για την οποία ανέλαβα και τα επίχειρα της επιλογής μου, παραιτούμενος από τη σημαντική θέση που κατείχα. 

Στα δύο χρόνια υπηρεσίας στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Βοιωτίας αφιέρωσα ατελείωτες ώρες εργασίας, για να ανταποκριθώ στο πλήθος των υποχρεώσεών μου, κρατώντας ως μεγαλύτερη χαρά τις στιγμές όπου έλυνα προβλήματα, τις στιγμές όπου «εφεύρισκα» δίκαιες λύσεις. Αυτή άλλωστε είναι η αποστολή κάθε βαθμίδας διοίκησης στις ευνομούμενες πολιτείες. 

Στις σχέσεις μου με τους συναδέλφους Καθηγητές, Καθηγήτριες και Διοικητικό προσωπικό της Διεύθυνσης, λειτούργησα με την πειθώ της αλήθειας και όχι με την ισχύ της.....

Διευθυντικής θέσης, αφού αποδεχόμουν και θα αποδέχομαι, τώρα και πάντα, το ποιητικό λόγιο : « ο υπερθετικός στα αισθήματα σχηματίζεται με το φως, όχι με τη δύναμη ». ( Οδυσσέας Ελύτης, Ο Μικρός Ναυτίλος, σ. 84, εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ ) 

Πορεύτηκα μέσα στα θεσμικά πλαίσια του νομικού μας πολιτισμού, αν και οι θεσμοί δεν είναι θέσφατα αλλά επίμαχα ιστορικά αντικείμενα, με σεβασμό στο πρόσωπο των εργαζομένων, θεωρώντας τον κάθε συν – άδελφο, συν – εργάτη της Διεύθυνσης, ανησυχώντας μήπως αδέξια θίξω ή αδικήσω συναδέλφους και : « σε δύσκολη θέση, εξαιτίας μου, βρεθεί ο Θεός ». ( Οδυσσέας Ελύτης, ΤΑ ΕΤΕΡΟΘΑΛΗ, σ. 44, εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ ) 

Ποτέ δεν ξε - χώρισα τους συναδέλφους σε ημέτερους και μη ημέτερους, αφού κάθε διαιρετική στάση προσβάλλει την ανθρωπιά και την ηθική μας ποιότητα και επιπλέον μας καλεί να διαχειριστούμε την «ταπείνωση» που προξενεί στους μη ημέτερους, στους άλλους. Μια «ταπείνωση» που συν τοις άλλοις ακυρώνει τη συνοχή και την αλληλεγγύη των μελών της κοινότητας, προϋποθέσεις κάθε προκοπής. 

Πάντα, λοιπόν, θα φέρνω εύφημα στη μνήμη μου τη χρονιά όπου ο Θεός θέλησε να γνωρίσω τους συναδέλφους της Βοιωτίας, διδακτικό και διοικητικό προσωπικό, και να πλουτίσω τη ζωή μου με νέες εμπειρίες, από άξιους ανθρώπους. 

Ακόμα και όταν εισέπραττα πίκρα, έστω και χωρίς να μου αναλογεί, έκανα αμέσως «διαγραφή» ή λίγο πιο ποιητικά : « πετούσα στο φαράγγι της λήθης, τα κομμάτια πίκρας », από το δισάκι της κάθε ημέρας. ( Αριστείδης Ρούσσαρης, Συλλέκτης αναμνήσεων, σ. 58, εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ ) Έτσι, αποχωρώ μεστός από ωφέλιμα βιώματα, που με δια-μόρφωσαν σε ένα νέο άνθρωπο, αναπόφευκτο αποτέλεσμα της επαφής μου με το μορφωτικό αγαθό και τους εκπαιδευτικούς λειτουργούς του. 

Με το σύντομο αυτό οιονεί απολογισμό, σας (απo) - χαιρετώ και, αφού ευχηθώ σε όλους καλή χρονιά και υγεία, παρακαλώ δεχθείτε τις ευχαριστίες μου για τη χρηστή και έντιμη, θέλω να ελπίζω, συνεργασία μας. 

Με τιμή 

ΙΩΑΝΝΗΣ Σ. ΤΣΟΥΡΑΣ 

Μαθηματικός – πτυχ. Θεολογικής 

M. Sc. Στατιστικής Οικονομικού Παν. Αθηνών