ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΣΤΟ ΓΟΥΔΙ ΠΟΥ «ΜΠΟΥΚΑΡΑΝ» ΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ΚΑΙ ΕΚΑΨΑΝ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΙ ΕΝΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΤΖΙΠ! ΤΟ ΓΕΣ ΤΗΡΕΙ ΣΙΓΗ ΙΧΘΥΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΥΠΟΒΙΒΑΣΕΙ ΤΟ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ! ΟΙ ΚΑΜΕΡΕΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΔΕΙΞΑΝ ΚΑΤΙ; (ΦΩΤΟ)

Ένας πολύ περίεργος εμπρησμός σε στρατιωτικό τζιπ που σημειώθηκε το Σάββατο το βράδυ, έγινε γνωστός σήμερα μετά από ανάληψη ευθύνης από την αναρχική ομάδα Συμβούλιο Αναρχικής Δράσης «Γράκχος Μπαμπέφ», στο Ιντιμίντια.Σύμφωνα με την ανάρτηση που έγινε σήμερα τα ξημερώματα, οι αναρχικοί υποστηρίζουν ότι «Το βράδυ του Σαββάτου 25/6 διεισδύσαμε σε μια εγκατάσταση του εθνικού στρατού στο Γουδί, κοντά στο σημείο που είχε εκτελεστεί ο κομμουνιστής αγωνιστής Νίκος Μπελογιάννης τον Μάρτη του 1952 και κάψαμε ένα στρατιωτικό τζιπ».



Πρόκειται για το κτίριο της Σχολής Τεχνικής Εκπαίδευσης Αξιωματικών Μηχανικού, η οποία εδρεύει σε στρατόπεδο στο Γουδή, το οποίο όμως ουσιαστικά δεν είναι ενεργό.

Λειτουργεί μόνο ως Σχολή και είναι ανοιχτό τις καθημερινές μέχρι τις μεσηβρινές ώρες που αποχωρούν οι σπουδαστές.
Που είναι όμως το καμμένο τζιπ; Το ΓΕΣ γιατί τηρεί σιχή ιχθύος για το περιστατικό; Οι κάμερες γιατί δεν έδειξαν κάτι;



Η προκήρυξη των αναρχικών είναι η ακόλουθη:

Το βράδι του Σαββάτου 25/6 διεισδύσαμε σε μια εγκατάσταση του εθνικού στρατού στο Γουδί, κοντά στο σημείο που είχε εκτελεστεί ο κομμουνιστής αγωνιστής Νίκος Μπελογιάννης τον Μάρτη του 1952 και κάψαμε ένα στρατιωτικό τζιπ. Η εμπρηστική επίθεση που πραγματοποιήσαμε ήταν μια πράξη αντίστασης στην ένοπλη εξουσία και τον εθνικισμό του ελληνικού κράτους.

Ο πόλεμος ενάντια στο μιλιταρισμό είναι ταξικός πόλεμος ενάντια στον ίδιο το καπιταλισμό. Για να ανατρέψουμε το κόσμο της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, πρέπει να γκρεμίσουμε τους κρατικούς και τους ιδιωτικούς στρατούς, που είναι η αιχμή της ταξικής κυριαρχίας και του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Ο ελληνικός στρατός ως κρίκος της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, υπάρχει για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ντόπιου και υπερεθνικού κεφαλαίου. Ένα πλήθος επιχειρήσεων ελλήνων καπιταλιστών (Ιντρακομ, Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, Γερμανός κλπ) και ελληνικών πανεπιστημίων έχουν επενδύσει στον πόλεμο. Το ελληνικό κράτος συμμετέχει σε διακρατικές επεμβάσεις και έχει συνάψει στρατηγικές συνεργασίες με το σιωνιστικό κράτος (παρέχοντάς του ταυτόχρονα πολιτική υποστήριξη αφού είναι το μόνο κράτος παγκοσμίως που αναγνωρίζει την Ιερουσαλήμ ως επίσημη πρωτεύουσα του Ισραήλ) και με τη χούντα της Αιγύπτου.

Το νέο Στρατιωτικό Στρατηγικό Δόγμα του ελληνικού κράτους δηλώνει ξεκάθαρα τον προσανατολισμό του εθνικού μιλιταρισμού προς την σκληρή ταξική καταστολή: «Οι Ένοπλες Δυνάμεις συνεισφέρουν στο πλαίσιο επιβολής του νόμου και της ασφάλειας εσωτερικού της χώρας συμμορφούμενες με το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο. Μερικές δραστηριότητες αυτού του τομέα, σε ακραίες καταστάσεις, είναι πιθανόν να απαιτήσουν την εφαρμογή Στρατιωτικής Ισχύος. Στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνονται επιχειρήσεις για αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών εντός της χώρας, όπως της τρομοκρατίας, της λαθρομετανάστευσης, της ασφάλειας μεγάλων αθλητικών οργανώσεων κλπ». Ο εθνικός εχθρός είναι η εργατική τάξη που έχει πληγεί από τον πόλεμο και τη φτώχεια και η «τρομοκρατία», δηλαδή η ένοπλη αντίσταση.

Παρακάτω, αναφέροντας, ταξινομώντας και αξιολογώντας πιο συγκεκριμένα τους εθνικούς κινδύνους, εκτός από την «ένοπλη σύγκρουση μεταξύ κρατών» και «την ένοπλη επέμβαση της διεθνούς κοινότητας» (που δικαιολογεί την «προληπτική» επέμβαση του ελληνικού στρατού στο εσωτερικό), το νέο Στρατιωτικό Στρατηγικό Δόγμα προσδιορίζει σαν στρατιωτικές απειλές «τον εμφύλιο πόλεμο, τα ένοπλα αποσχιστικά κινήματα, τις ασύμμετρες απειλές που εκδηλώνονται με όπλα κλπ».

Επιπλέον, οι μιλιταριστές προσδιορίζουν και «πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές απειλές» για τα «Εθνικά Συμφέροντα Επιβίωσης», «τα οποία αν απολεσθούν ή πληγούν, οι συνέπειες για τη χώρα είναι καθοριστικής σημασίας για την ύπαρξή της και για τα οποία η Πολιτεία και το Έθνος πρέπει να είναι αποφασισμένοι να οδηγηθούν σε πόλεμο», αφού αυτές οι απειλές συνδέονται με την «εξασφάλιση της ελευθερίας και πολιτικής ανεξαρτησίας»:

* «Η πολιτική ασφάλεια αφορά στην οργανωτική σταθερότητα των κρατών, των συστημάτων διακυβέρνησης και των ιδεολογιών που τα νομιμοποιούν… Οι πολιτικές απειλές πάντοτε στοχεύουν να πλήξουν την οργανωτική σταθερότητα των κρατών ήτοι την πολιτική ή εθνική ιδεολογία του κράτους και τους θεσμούς που εκπροσωπεί». Το καθεστώς που είναι απόλυτα εξαρτημένο και δουλικό προς το μεγάλο τραπεζικό κεφάλαιο, παραδέχεται ότι για να επιβιώσει χρειάζεται να θωρακίσει τους θεσμούς του και να επιβάλει την εθνική ιδεολογία του με στρατιωτικά μέσα. Ποιά η διαφορά από τη χούντα; Η αστική δημοκρατία, με αριστερή κυβέρνηση, χωρίς πραξικοπήματα, θεσπίζει άμεσα τη στρατιωτικοποίηση της ταξικής κυριαρχίας . Ο καπιταλισμός είναι δικτατορία με βελούδινο πέπλο.

* «Η οικονομική ασφάλεια αφορά στην πρόσβαση στους οικονομικούς πόρους, τη χρηματοδότηση και τις αγορές που απαιτούνται με την υποστήριξη αποδεκτού επιπέδου πλούτου και κρατικής ισχύος. Με βάση τα παραπάνω η πιθανότερη οικονομική απειλή είναι η διαμόρφωση μη ομαλού οικονομικού περιβάλλοντος στη Χώρα για τη λειτουργία της οικονομίας της αγοράς, με προεκτάσεις στην αποτυχία επίτευξης κύριων μακροοικονομικών στόχων και τη δυσλειτουργία βασικών δραστηριοτήτων της οικονομίας, όπως στις μεταφορές, στην ενεργειακή πολιτική, στο εξωτερικό εμπόριο, στον τουρισμό κλπ. Κάποιες που έχουν οπωσδήποτε κάποια οικονομική διάσταση είναι το οργανωμένο έγκλημα και τα μεταναστευτικά κύματα». Είμαστε στο σημείο που το κράτος ανακοινώνει ανοιχτά τον ταξικό πόλεμο στο όνομα της «ελευθερίας» του έθνους, πρώτα ενάντια στις μάζες των μεταναστών, για να εξασφαλίσει «μακροοικονομικά» το «επίπεδο πλούτου και κρατικής ισχύος» της αστικής τάξης. Ο εθνικός πολεμικός μηχανισμός φτιάχνει μια έρημο στρατοπέδων συγκέντρωσης και μαζικών τάφων, για να διαιωνίσει τα κέρδη από τη μισθωτή σκλαβιά.

* «Η κοινωνική ασφάλεια αφορά στην ικανότητα υποστήριξης ενός πλαισίου παραδεκτών όρων για εξέλιξη των παραδοσιακών γλωσσικών προτύπων της δομής και της θρησκευτικής και εθνικής ταυτότητας των ηθών και εθίμων». Ελλάς, ελλήνων χριστιανών, ρουφιάνων, δολοφόνων και βασανιστών. Τα «παραδοσιακά» «κοινωνικά» στηρίγματα του ελληνικού κράτους σε «εξέλιξη»: ο εθνικισμός, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός και ο φασισμός (η εξέλιξη).

Για να μην υπάρχει κανένα μπέρδεμα για το ποια ταξικά συμφέροντα υπηρετούν οι ένοπλοι μηχανισμοί του κράτους, το Στρατιωτικό Στρατηγικό Δόγμα αναφέρει ενδεικτικά ότι για «την ευημερία του λαού, την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων… την προστασία του περιβάλλοντος κλπ», « η Πολιτεία και το Έθνος είναι διατεθειμένοι να προβούν σε σημαντικές θυσίες, συνήθως χωρίς να καταφύγουν σε πόλεμο ή σε άλλη χρήση στρατιωτικής δύναμης». Οι «θυσίες» που τροφοδοτούν τα ταμεία της «Πολιτείας» και κυρίως των τραπεζών, είναι το προϊόν της εξόφθαλμης εκμετάλλευσης. Ούτε λέξη για την αφαίμαξη του πολυεθνικού προλεταριάτου, δηλαδή της μεγάλης μάζας της εργατικής τάξης. Οι «θυσίες» γίνονται για την τιμή του «Έθνους». Ο στρατός είναι ταγμένος να υπερασπιστεί αποκλειστικά την κρατική και καπιταλιστική κυριαρχία.

ΚΑΜΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΝΟΠΛΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ

ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ – ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΟ ΣΑΜΠΟΤΑΖ

ΝΤΟΠΙΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΑΖΙ, ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

Συμβούλιο Αναρχικής Δράσης «Γράκχος Μπαμπέφ»