Είμαστε φυλακισμένοι μέσα στο ηλιακό μας σύστημα;
Όταν το 1977 εκτοξεύτηκε το εξερευνητικό διαστημόπλοιο Voyager1 με σκοπό να ταξιδέψει πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, δεν ξέραμε τι θα βρούμε.
Οι αστροφυσικοί, μέσα στα 36 χρόνια που το Voyager1 πορεύεται στο διάστημα, ήλπιζαν ότι μια ωραία ημέρα θα καταφέρουμε να ανακαλύψουμε τι υπάρχει πέρα από τα σύνορα του ηλιακού μας κόσμου.
Τώρα όμως που το διαστημόπλοιο έφτασε σε αυτά τα σύνορα, γκρεμίστηκαν όλα τα μοντέλα που είχαν φανταστεί οι επιστήμονες για την έξοδο στο άγνωστο σύμπαν. Αυτό που έχει συμβεί θυμίζει σενάριο από ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Σχεδόν 18 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τη Γη, στα όρια του
ηλιακού συστήματος, οι συνθήκες δεν είναι αυτές που περίμεναν οι
ερευνητές: Οι ηλιακοί άνεμοι χάνουν την έντασή τους, οι κοσμικές ακτίνες
κινούνται ιδιόμορφα και το μαγνητικό πεδίο αυξομειώνεται αναπάντεχα. Οι
αστροφυσικοί έχουν έρθει σε αμηχανία καθώς αναλύουν τις πληροφορίες που
έρχονται από το Voyager1. Το διαστημόπλοιο έχει φτάσει σε μια περιοχή,
πέρα από την οποία δεν μπορεί να προχωρήσει. Παλινδρομεί συνέχεια
εμπρός-πίσω, σαν να το εμποδίζει μια γιγάντια, αόρατη ασπίδα.
Ο διεθνώς διακεκριμένος Χιώτης ακαδημαϊκός και διαστημικός
επιστήμονας, ερευνητής του αμερικανικού Johns Hopkins University Δρ.
Σταμάτης Κριμιζής, επικεφαλής σημαντικού τμήματος της έρευνας, δήλωσε
στους Los Angeles Times ότι αυτό που συμβαίνει είναι αδιανόητο
επιστημονικά και αποδεικνύει ότι η φύση είναι πολύ πιο ευφάνταστη από
όσο είμαστε εμείς. «Το Voyager πιθανότατα θα αποδείξει ότι έχουμε κάνει
λάθος στις εκτιμήσεις μας», ανέφερε ο κος Κριμιζής.
Εν ολίγοις πρόκειται για μια μη αναμενόμενη εξέλιξη, η οποία κάνει
τους αστροφυσικούς να συνειδητοποιήσουν ότι προς το παρόν δεν έχουν στα
χέρια τους ένα επαρκές μοντέλο που να εξηγεί τα του σύμπαντος.
Ίσως αυτή η ασπίδα (ή φυσαλίδα, αν προτιμάτε, μέσα στην οποία
περικλείεται το ηλιακό μας σύστημα) προστατεύει το πλανητικό μας
σύστημα. Ή (κάνοντας μια δική μας ακραία υπόθεση) προστατεύει το
υπόλοιπο σύμπαν από τους ανθρώπους
