KAI O ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ...
τίθεται ο Γιάννης Ραγκούσης.
Σε ανακοίνωσή του που ανάρτησε στο Facebook το απόγευμα της Δευτέρας ο κ. Ραγκούσης δηλώνει έτοιμος να επιστρέψει στην ενεργό πολιτική και τονίζει ότι ο κ. Παπανδρέου, ανέλαβε μια ολοκληρωμένη και σημαντική πρωτοβουλία σε μια εθνικά και πολιτικά κρίσιμη κι οριακή περίοδο.
«Την χρωστούσε στην χώρα, την χρωστούσε στην παράταξή του ακόμη και στον εαυτό του» αναφέρει ο κ. Ραγκούσης και τονίζει έτοιμος να επιστρέψει για να ενώσει τις δυνάμεις του προκειμένου να δημιουργηθεί ένα «Νέο ΠΑΣΟΚ».
Παράλληλα, ασκεί δριμεία κριτική στην κυβέρνηση καθώς, όπως αναφέρει, η Ελλάδα βρίσκεται ξανά ενώπιον δραματικών εθνικών, οικονομικών και πολιτικών κινδύνων και εκτιμά πως ετοιμάζεται ένα «3ο υβριδικό Μνημόνιο» το οποίο όχι μόνο θα περιλαμβάνει ή την παράταση του 2ου μνημονίου, ή την ειδική διεθνή οικονομική επιτήρηση με το ακριβό χρήμα μαζί.
Η ανακοίνωση του κ. Ραγκούση:
Η Ελλάδα βρίσκεται ξανά ενώπιον δραματικών εθνικών, οικονομικών και πολιτικών κινδύνων.
Από το 2012 ήταν διεθνώς προγραμματισμένο και συμφωνημένο, πως η χώρα θα μπορούσε να βρίσκεται εκτός Μνημονίου, στο τέλος του 2014.
´Όμως οι πρωταγωνιστές της σκοτεινής πλευράς της μεταπολίτευσης, οι οποίοι για να χτίσουν και να συντηρήσουν την επί δεκαετίες ατομική τους πολιτική καριέρα, μας οδήγησαν στην χρεοκοπία του 2009 και συνακόλουθα στο 1ο Μνημόνιο, αυτή η γενιά πολιτικών που σήμερα ακόμη βρίσκεται στην ηγεσία της χώρας, μαζί με τους «αριστερούς» και «κεντροαριστερούς» τους κλώνους, αντί να μας οδηγήσει στην έξοδο από το 2ο Μνημόνιο, μας οδηγεί τελικά στο 3ο υβριδικό Μνημόνιο.
Υβριδικό μνημόνιο, που όχι μόνο θα περιλαμβάνει είτε την παράταση του 2ου μνημονίου, είτε την ειδική διεθνή οικονομική επιτήρηση με το ακριβό χρήμα μαζί, αλλά υποχρεώνει τελικά την Ελλάδα να επιδιώξει τις λύσεις και την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου στα μείζονα εθνικά θέματα του Χρέους, του Κυπριακού, της ΑΟΖ και του Σκοπιανού, ταυτόχρονα. Πρόκειται εθνικά για μια ιδιαίτερα επικίνδυνη εξέλιξη και παράλληλα "παράθυρο ευκαιρίας" για τα γεράκια του διεθνούς γεωστρατηγικού κυνικού "δούναι και λαβείν".
Η τελική αξιολόγηση που είναι σε εξέλιξη, επρόκειτο να ολοκληρωθεί τον Σεπτέμβριο για να πιστοποιηθεί το τέλος του 2ου μνημονίου και να επανέλθει έτσι η χώρα ομαλά στις διεθνείς αγορές χρήματος, χωρίς καθεστώς ειδικής πιστοληπτικής προστασίας και ειδικής επιτήρησης.
Αντίθετα, η τελική αξιολόγηση του 2ου Μνημονίου διεξάγεται πλέον στο πλαίσιο της αγωνιώδους προσπάθειας της Κυβέρνησης να αποσπάσει παράταση της διεθνούς στήριξης. Διεθνή πιστοληπτική στήριξη χωρίς την οποία, η Ελλάδα και τα ATM's των τραπεζών τη νύχτα της 31ης Δεκεμβρίου 2014 θα κάνουν απλώς ...στάση πληρωμών, όπως προεξόφλησαν τα spreads στο 9% του Οκτωβρίου.Και το χειρότερο δυστυχώς δεν είναι πως κατέστησαν την Ελλάδα ξανά "διεθνώς αιτούσα". Είναι πως μετά το τέλος του 2014 η Ελλάδα, την ώρα που θα παραμένει υπό καθεστώς ειδικού διεθνούς οικονομικού ελέγχου, την ίδια ώρα θα πρέπει να δανείζεται από τις αγορές πολύ ακριβότερα για την κάλυψη μέρους των δανειακών αναγκών της.
Αυτή είναι η προληπτική γραμμή στήριξης. Είναι ουσιαστικά, ο ιμάντας μετάβασης της Ελλάδας στο ακριβό χρήμα των αγορών όπου στην καλή εκδοχή η Ελλάδα θα δανείζεται με διπλάσιο περίπου κόστος χρήματος.
Με απλά λόγια : Το αποτέλεσμα της τριετούς θητείας της παρούσας Κυβέρνησης είναι η υποχρέωση της Ελλάδας να αγοράζει ακριβά ένα καθεστώς πιστοληπτικής προστασίας ώστε να μπορεί να αγοράζει ακριβό χρήμα.
Επομένως, και υβριδικό Μνημόνιο και ακριβό χρήμα από τις αγορές. Και αν το δεύτερο είναι αναπόφευκτο, το υβριδικό μνημόνιο, μπορούσε κι έπρεπε να αποφευχθεί.
Από το 2012 μέχρι σήμερα, η Κυβέρνηση για να φέρει σε πέρας την ιστορική της αποστολή, στην οποία τελικά απέτυχε, είχε στη διάθεσή της:
1) απαράμιλλες κοινωνικές συνθήκες οι οποίες θα μπορούσαν να παρομοιαστούν σαν κοινωνική συνθηκολόγηση.
2) απρουπόθετη κοινοβουλευτική υπερψήφιση κάθε λογής πράξης νομοθετικού περιεχομένου ή νομοσχεδίου.
3) απεριόριστη, εώς προκλητική, μιντιακή υποστήριξη.
4) πρωτοφανή προστασία από το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της Ευρωπαϊκής και Γερμανικής δεξιάς.
5) και ίσως το κυριότερο. Είχε χρόνο.Πολιτικό χρόνο, σχεδόν αψεγάδιαστο, για να πράξει.
Την ίδια ακριβώς χρονική περίοδο, η ηγεσία του σημερινού ΠΑΣΟΚ, αποδέχτηκε την επιβολή ως Πρωθυπουργού του κ.Α.Σαμαρά σαν να ήταν αυτονόητο πως ο λαϊκιστής αρχηγός της ΝΔ του 19% έπρεπε να ορκιστεί Πρωθυπουργός και μάλιστα μετά την επιτυχημένη θητεία Παπαδήμου που διαδέχθηκε έναν Πρωθυπουργό του 44%.
Αποτέλεσμα αυτής της επιλογής ήταν, όχι μόνον να εγκατασταθεί στην κορυφή της εκτελεστικής εξουσίας της χώρας η ακροδεξιά ομάδα Σαμαρά - Μπαλτάκου, αλλά να φτάσουμε στο σημείο Διευθυντής μεγάλης εφημερίδας, ο οποίος είναι αδιαμφισβήτητο πως ειδικά για το συγκεκριμένο θέμα διαθέτει απολύτως αξιόπιστες πηγές, να περιγράφει τον κυβερνητικό εταίρο του σημερινού ΠΑΣΟΚ ως εξής: «....έφθασαν να συγκατοικούν μαχαιροβγάλτες, θρασύδειλοι ροπαλοφόροι, θεομπαίχτες μιζαδόροι, εθνικό - λαϊκιστές της συμφοράς,κάτι ξεπεσμένοι Καραμανλικοί, οι «Μοραΐτες» του αρχηγού και ένας απίθανος κύκλος επιχειρηματιών της Κολομβιανής σχολής που όλα τα σφάζουν κι όλα τα μαχαιρώνουν,χωρίς κανένα μέτρο και ουδένα σεβασμό απέναντι στους νόμους...»
Κι αυτή δεν είναι η περιγραφή μιας εγκληματικης οργάνωσης της σικελικής μαφίας αλλά η περιγραφή της σημερινής ΝΔ, του "αδελφού" του σημερινού ΠΑΣΟΚ.
Ο Γ.Παπανδρέου, ανέλαβε μια ολοκληρωμένη και σημαντική πρωτοβουλία σε μια, εθνικά και πολιτικά κρίσιμη κι οριακή περίοδο, που τονίζω πως την χρωστούσε. Την χρωστούσε στην χώρα, την χρωστούσε στην παρατάξή του ακόμη και στον εαυτό του.
Πρόκειται, όπως προσωπικά την αντιλαμβάνομαι, για μια πρωτοβουλία που κινείται στην μόνη εφικτή και ρεαλιστική κατεύθυνση που οδηγεί στην πραγματικότητα, όχι στην εκλογική επιβίωση του σημερινού ΠΑΣΟΚ αλλά στην γέννηση ενός νέου, σύγχρονου, προοδευτικού πολιτικού υποκειμένου, που επιτέλους θα κοιτά μπροστά και ψηλά κι όχι πίσω και κάτω.
Βέβαια, μετά την αναμενόμενη απόρριψή της από τη σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, απομένουν μόνον δύο δρόμοι για την υλοποίησή της.
Σε περίπτωση που υπάρξουν πολιτικές πράξεις τέτοιας κατεύθυνσης και περιεχομένου είμαι αποφασισμένος να επιστρέψω στην συλλογική, ενεργό πολιτική. Να επιστρέψω, ως ένας από τα εκατομμύρια πολιτών που αποχώρησαν για να σώσουν την τιμή αυτής της παράταξης, προκειμένου, να γίνει πράξη μια συλλογική προσπάθεια για την προστασία της χώρας και των θυσιών του ελληνικού λαού από την επέλαση της λερναίας ύδρας του λαϊκισμού που θέριεψε εξ αιτίας αυτών που δεκαετίες τώρα δεν έπαψαν άλλα να λένε, άλλα να εννοούν και στο τέλος άλλα να πράττουν.
Να επιστρέψω για να εργαστώ σαν ένας από χιλιάδες, για μια νέα ενότητα για το μέλλον όλων των προοδευτικών πολιτών και αξιόπιστων πολιτικών που είναι σήμερα διασκορπισμένοι στα 4 σημεία του πολιτικού ορίζοντα. Από την Δημάρ και το Ποτάμι μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ (μη περιλαμβανομένης της δημαγωγικής του ηγεσίας) και τις υγιείς πατριωτικές δυνάμεις του πολιτικού φιλελευθερισμού κι όχι του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού.
Να επιστρέψω για να ενώσω τις μικρές μου δυνάμεις προκειμένου να δημιουργηθεί ένα "Νέο ΠΑΣΟΚ", προκειμένου να γίνει πράξη μία καθολική ανανέωση.
Δεν επιστρέφω όμως, για να αναβιώσει ένα παλαιοκομματικό ΠΑΣΟΚ το οποίο έχει απαράγραπτες ιστορικές ευθύνες για το οδυνηρό τέλος της μεταπολίτευσης. Είμαι κι εγώ ένας, που το χρωστά σε πολλούς ανθρώπους, πολίτες, βουλευτές και στελέχη - ανεξαρτήτως εσωκομματικών τότε προτιμήσεων - που χωρίς να έχουμε καμία ιστορική ευθύνη για την υπερχρέωση της χώρας, εντούτοις κληθήκαμε και αδιαμαρτύρητα σηκώσαμε στις πλάτες μας το οδυνηρό φορτίο των ιστορικών αποφάσεων που έπρεπε αναγκαστικά να ληφθούν με γνώμονα το άμεσο εθνικό συμφέρον και μακροπρόθεσμο κοινωνικό συμφέρον.
Υ.Γ.1. Πρέπει κάποιος να θυμίσει στην σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ οτι η ιστορία δεν υπαγορεύεται, η ιστορία δεν διακηρύσσεται. Η ιστορία ανακαλύπτεται, η ιστορία τεκμηριώνεται.
Και η ιστορία έχει ήδη καταγράψει πως μέχρι τον Ιούλιο του 2011, το ΠΑΣΟΚ ήταν πρώτο κόμμα, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις. Δηλαδή, ακόμη και μετά το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα αυστηρής λιτότητας που ακολούθησε ένα χρόνο μετά το 1ο Μνημόνιο. Και ο νοών, νοείτω.
Υ.Γ.2. Ούτε γνώριζα εκ των προτέρων την πρόταση του Γ.Παπανδρέου, ούτε εκείνος γνωρίζει την σημερινή μου δημόσια τοποθέτηση».
