Η “ΟΜΑΔΑ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΣΑΧΖΑΤ ΛΟΥΚΜΑΝ” ΑΝΕΛΑΒΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΗ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΗ ΣΤΟ ΜΑΡΟΥΣΙ ΠΟΥ ΛΙΓΟ ΕΛΕΙΨΕ ΝΑ ΚΑΕΙ ΣΑΝ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ- “ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΚΙΣΤΑΝΟΥ ΕΡΓΑΤΗ ΣΤΑ ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ” ΕΠΙΚΑΛΕΙΤΑΙ Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣ ΣΤΑ ΑΚΡΑ
Το βράδυ της Δευτέρας ανέβηκε “προκήρυξη ανάληψης ευθύνης”, η οποία ακολουθεί.
ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΛΥΡΗ
από ΟΜΑΔΑ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΣΑΧΖΑΤ ΛΟΥΚΜΑΝ
Η καταπολέμηση του φασισμού χωρίς την κατανόηση ευρύτερων εννοιών μεγάλης κλίμακας, δηλαδή χωρίς το στόχο ανατροπής της κρατικής ηγεμονίας και του καπιταλισμού, θα ήταν σαν να κόβει κανείς τα κλαδιά ενός δηλητηριώδους φυτού αφήνοντας άθικτη τη ρίζα, σαν χτυπάει τα πλοκάμια του χταποδιού αντί για το κεφάλι.”
Λ. Φάμπρι, Μπολόνια 1922
Στους καιρούς της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ένα πλήθος μεγάλων γεγονότων συμβαίνουν, που αν και με μια πρώτη ματιά μοιάζουν ασύνδετα μεταξύ τους, μόνο έτσι δεν είναι.
Σε πολλά μέρη του κόσμου την τελευταία δεκαετία (τουλάχιστον) μαίνονται πολεμικές συρράξεις για την επαναδιανομή του πλούτου. Καθεστώτα πέφτουν, εξεγέρσεις τελούνται, παραδοσιακές συμμαχίες κρατών πολλών δεκαετιών ‘σπάνε’. Κάθε κράτος στα πλαίσια της διαρκούς προσπάθειας του για διασφάλιση των οικονομικών του συμφερόντων και διατήρησης (ακόμα και ανέλιξης) στην παγκόσμια καπιταλιστική πυραμίδα είτε μόνο του, είτε μέσω συμμαχιών, οφείλει να προσέχει τα ‘νώτα’ του. Κι ο μόνος τρόπος για να πραγματοποιηθεί επιτυχώς αυτή η στόχευσή του, είναι το τσάκισμα με κάθε τρόπο και μέσο του εσωτερικού εχθρού. Ειδικά τώρα, που οι κοινωνικές εκρήξεις και οι ευρύτερες προλεταριακές αρνήσεις μεταφέρονται ακόμα και στο εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων της Ευρώπης και της Αμερικής μέσω άγριων διαδηλώσεων και συγκρουσιακών γεγονότων.
Το ελληνικό κράτος κινούμενο απο τις τεράστιες φιλοδοξίες της εγχώριας αστικής τάξης για αύξηση των κερδών της κι ανόδου της στο παγκόσμιο καταμερισμό δυνάμεων στην εποχή της κρίσης, δε θα μπορούσε να διαφοροποιηθεί απο το παρελθόν του, που συμπεριλαμβάνει προστριβές και πολεμικές συρράξεις με όλους τους γειτονές του (ελληνοτουρκικοί πόλεμοι, βαλκανικοί πόλεμοι, Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, Μικρασιατική εκστρατεία) κι όχι μόνο. Ειδικά όταν εκτιμά ότι μπορεί να έχει περαιτέρω οικονομικά γεωπολιτικά οφέλη ακόμα και σε σημεία του πλανήτη που μπορεί να φαίνονται ‘εξωτικά’ (Ουκρανία 1918-19, Κορέα δεκαετία 1950, αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων σε Ιράκ και Αφγανιστάν, Σομαλία αρχές 1990…)
Στην Ελλάδα, τα ‘νώτα’ άρχισαν να βάλλονται επικίνδυνα με χρονική αφετηρία την εξέγερση του Δεκέμβρη του ΄08, με τις συγκρουσιακές απεργίες-διαδηλώσεις, καθώς και το ευρύτερο κλίμα αναταραχής που προέκυπτε απο την ακραία υποτίμηση της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων, λόγω των αντικοινωνικών μέτρων που πάρθηκαν εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και τα οποία συνεχίζει άξια και η ΄πρώτη φορά αριστερά’ του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό συμβαίνει γιατί δε χρειάζεται κανένας ξένος παράγοντας για να παρθούν μιας και κυρίως επωφελείται η ντόπια αστική τάξη. Τα μέτρα που παίρνονται και αυτά που έρχονται ως νέο μνημόνιο ήταν χρόνιες απαιτήσεις του ελληνικού κεφαλαίου και του κάθε thinktank του,όπως του ΙΟΒΕ. Θεωρίες λοιπόν, καταφανώς ξεπερασμένες περί εξάρτησης απο ξένα κεφάλαια (ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι το 36% του ελληνικού χρέους ανήκει στις ελληνικές τράπεζες με τις υπόλοιπες δυτικοευρωπαϊκές να ακολουθούν ασθμαίνοντας) βγάζουν λάδι το ελληνικό κεφάλαιο και την κυβέρνηση, αποπροσανατολίζουν τον κόσμο και γι’ αυτό το λόγο μας βρίσκουν προφανώς αντίθετους.
Ο κρατικός μηχανισμός, δυσκολευόμενος να διαχειριστεί τα γεγονότα του 2008-2012, πήρε μια σειρά πρωτοβουλιών για να παραμείνει σε κυρίαρχη θέση. Προχώρησε σε σκλήρυνση του νομοθετικού οπλοστασίου (π.χ. κήρυξη κάθε απεργίας που ξεπερνούσε τα όρια ως παράνομης, αναβάθμιση τρομονόμου κτλ.), δημιούργησε νέα αστυνομικά σώματα στρατιωτικού τύπου, ενισχύοντας παράλληλα τα ήδη υπάρχοντα, εκπαίδευσε στρατιωτικές μονάδες για την αντιμετώπιση εξεγερσιακών γεγονότων. Φυσικά ανέσυρε απο τη φαρέτρα του ένα παλιό και δοκιμασμένο όπλο αντιμετώπισης του εσωτερικού εχθρού. Τον φασισμό, που στις μέρες μας έχει ως κυρίαρχη αιχμή τη συμμορία της Χρυσής Αυγής.
Μια χούφτα γραφικών νοσταλγών του Χίτλερ, η οποία υπάρχει για σχεδόν τρεις δεκαετίες κι είχε χρησιμοποιηθεί μόνο σε συγκεκριμένες πολιτικές συγκυρίες, λόγω της κρίσης το κράτος και το κεφάλαιο την πήρε απο το χέρι και την πριμοδότησε με κάθε μέσο, φθάνοντάς την τρίτη πολιτική δύναμη και μελλοντικό ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων. Βέβαια, αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα δεν είναι να ‘ρυθμίζουν’ μιας και αυτοί ρυθμίζονται, πέρασαν στο πεδίο που ξέρουν πολύ καλά να λειτουργούν: στο δρόμο για το τσάκισμα καθετί διαφορετικού που αντιλαμβάνονται ή τους υποδεικνύεται
Τα τελευταία 2,5 χρόνια έχουν διαπράξει αναρίθμητους ξυλοδαρμούς και μαχαιρώματα μεταναστών, επιθέσεις σε πολιτικούς αντιπάλους και κοινωνικούς χώρους, σε νεολαίους που δεν ταιριάζουν στα άρια πρότυπά τους, σε ομοφυλόφιλους κ.ο.κ. Βέβαια σαν γνήσιοι εκφραστές των επιταγών του κεφαλαίου και υπερασπιστές της εγχώριας αστικής τάξης, έχουν εναντιωθεί και έχουν προσπαθήσει να σπάσουν απεργίες, να ρίξουν το εργατικό κόστος προς όφελος των αφεντικών (π.χ. Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος, ΒΙΠΕ Ευβοίας). Μάλιστα, έχουν δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το ‘μέλλον’ των ναυτιλιακών εταιριών και των ελλήνων εφοπλιστών, οι οποίοι άλλωστε αποτελούν έναν απο τους βασικούς χρηματοδότες τους. Μέσα σε 1,5 χρόνο έκαναν 140 ερωτήσεις στη Βουλή που αφορούσαν τα εφοπλιστικά συμφέροντα, είτε ζητώντας να μην υπάρξει πάυση των σκανδαλωδών φοροαπαλλαγών που απολαμβάνουν, είτε ζητώντας να ενισχυθούν με πολλά δις απο τα ναυτιλιακά χαρτοφυλάκια των τραπεζών.
Το 2013 το κρεσέντο βίας και τα πογκρόμ που εξαπολύουν φτάνουν στην κορύφωσή τους με δύο επίσημα αναγνωρισμένες δολοφονίες, που δεν μπορούσαν με κανένα τρόπο να αποκρυφθούν. Πρώτη ήταν αυτή του Πακιστανού εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα για να ακολουθήσει αυτή του αντιφασίστα Πάυλου Φύσσα στο Κερατσίνι. Αυτή φάνηκε να είναι η αρχή της ελεγχόμενης απομάκρυνσής τους (για αυτό το διάστημα μέχρι νεωτέρας…) λόγω των οξύτατων αντιδράσεων και των επερχόμενων ανταπαντήσεων. Αυτό έγινε με πλήθος τρόπων απο την πλευρά της τότε κυβέρνησης. Ξεκινώντας με τις συλλήψεις της ηγετικής ομάδας της Χρυσής Αυγής καθώς και των εκτελεστικών της οργάνων, το άνοιγμα φακέλων παλαιοτέρων υποθέσεων (γιατί αυτό έπρεπε να γίνει), την προφυλάκιση και την πορεία προς τη δίκη τους, εν μέσω ενός προσχηματικού αντιφασιστικού μετώπου απο τα πάνω.
Όλα τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα μια προσωρινή παύση των ‘ανακαλυφθέντων’ εγκληματικών πράξεών τους, με το κράτος ρυθμιστή και διαιτητή μεταξύ των άκρων, που ισχυρίζεται πως έχει να αντιμετωπίσει.
Τελικά η δίκη-παρωδία ξεκινά πάντα στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας και υπο την ευθύνη της διεξαγωγής της απο τους αριστερούς κλόουν-διαχειριστές της εξουσίας. Αυτοί, επειδή ξέρουν πολύ καλά πως οι κρατικές λειτουργίες έχουν συνέχεια και γι’αυτό άλλωστε τις υπηρετούν πιστά, προκρίνουν (ψευδώς) τη ‘δίκαιη αντιμετώπιση και τιμωρία’ τους για να διαφυλαχθεί το κύριο μέλημά τους το οποίο είναι η διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης, απαραίτητς για τη συνέχιση της ανάπτυξης και του πλουτισμού των εγχώριων καπιταλιστών.
Απο πλευράς μας, γνωρίζουμε πολύ καλά, όπως άλλωστε και η ιστορία έχει δείξει, ότι ο φασισμός, ειδικά στις περιόδους άνθησής του, αντιμετωπίζεται όπως του αξίζει κι αρμόζει: με οργάνωση και μαχητικότητα, ασκώνταςτηβία που αναλογεί στον αγώνα που δίνουμε για απελευθέρωση, για το γκρέμισμα του καπιταλιστικού μοντέλου παραγωγής, στο δρόμο για την οικοδόμηση ενός νέου κόσμου ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.
Για όλα αυτά και μην ξεχνώντας τα πρόσφατα περιστατικά φασιστικής βίας, όπως οι ξυλοδαρμοί και τα μαχαιρώματα μεταναστών στη Ν. Ιωνία, την τραμπούκικη επίθεση σε πακιστανό μετανάστη στη πλατεία Λαού στο Κερατσίνι στις αρχές Μαϊου, την επίθεση σε μπλοκ αντιεξουσιαστών στην πορεία αλληλεγγύης στους Τούρκους πολιτικούς κρατούμενους στο Σύνταγμα, την εμπρηστική επίθεση στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Πυλαρινός στην Κόρινθο και την απόπειρα εμπρησμού, η οποία αποκρούσθηκε επιτυχώς σε κοινωνικό χώρο στο Περιστέρι. Γεγονότα τα οποία προφανώς συνέβησαν για την τόνωση του ηθικού τους κατα τη διάρκεια της δίκης
Έτσι λοιπόν, για πολλοστή φορά, αποφασίσαμε να περάσουμε στην Επίθεση, βάζοντας το δικό μας λιθαράκι στο πολύμορφο τσάκισμα του φασισμού. Επιλέξαμε ως στόχο την ασφαλιστική επιχείρηση της φασιστοοικογένειας Λύρη (μέλη της οποία είναι πρωτοκλασάτα στελέχη της Χρυσής Αυγής) η οποία βρίσκεται στο εμπορικό κέντρο Αίθριο στο Μαρούσι.
Ο Αλέξανδρος Λύρης είναι σημαίνον στέλεχος του Μετώπου Νεολαίας της Χρυσής Αυγής, αρθρογράφος της εφημερίδας της, υποψήφιος στις τελευταίες ευρωεκλογές, όπου και απέτυχε να εκλεγεί, και γι’αυτό (μάλλον) ‘επιβραβεύτηκε’ απο την ηγεσία, η οποία τον τοποθέτησε επιστημονικό συνεργάτη του ευρωβουλευτή Φουντούλη (πατέρα του εκτελεσθέντα Φουντούλη στο Ν. Ηράκλειο), λαμβάνοντας μισθούς πολλών χιλιάδων ευρλω.
Την Τετάρτη 20/05 και ώρα 22:00 εισχωρήσαμε απαρατήρητοι στο εμπορικό κέντρο, ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο,όπου στεγάζονται τα γραφεία της ασφαλιστικής και τοποθετήσαμε εμπρηστικό μηχανισμό μεγάλης ισχύος με χρονοκαθυστέρηση, που αποτελούνταν απο 10 λίτρα εύφλεκτου υλικού και 4 φιάλες βουτανίου των 500ml, πυροδοτήσαμε κι αποχωρήσαμε βάση του σχεδιασμού μας. Στην έκρηξη που ακολούθησε στο κλειστό γραφείο έγινε προσπάθεια απομάκρυνσης και κατάσβεσης του μηχανισμού απο τον πατέρα Ιωάννη Λύρη, παλιό στέλεχος της Χρυσής Αυγής, σύμβουλο του Ν. Μιχαλολιάκου και υποψήφιου βουλευτή στη Β’ Αθηνών στις εκλογές του 2012. Ο ίδιος στην προσπάθεια αυτή τραυματίστηκε απο την ισχυρή έκρηξη κι απο τα θραύσματα των τζαμιών που προξένησε το ωστικό κύμα.
Σκοπός της ομάδας ήταν οι, όσο το δυνατόν, μεγάλες υλικές ζημιές των γραφείων. Γι’ αυτό άλλωστε επιλέχθει ώρα και ημέρα που δεν υπάρχει λειτουργία γραφείων και καταστημάτων σε κανέναν απο τους 3 ορόφους του εμπορικού κέντρου και η μόνη περίπτωση τραυματισμού κάποιου θα ήταν αυτή του υπεύθυνου ασφαλείας του κτιρίου, ο οποίος πραγματοποιεί ανα τακτά χρονικά διαστήματα έλεγχο του εσωτερικού του εμπορικού κέντρου. Ακριβώς επειδή δεν ήταν ο σκοπός μας ο τραυματισμός του οποιουδήποτε, είχαμε τη δυνατότητα να γνωρίζουμε τις ακριβείς κινήσεις αυτού ή όποιου άλλου ανέβαινε εκείνη την ώρα στον όροφο και υπήρχε η επιλογή της αναβολής ή της ακύρωσης της ενέργειας.
Δυστυχώς για τον σκοπό μας, αυτόν της ολικής καταστροφής των γραφείων, η εμφάνιση απο το πουθενά του ‘ήρωα’ Ι. Λύρη απέτρεψε αυτές σε τέτοιο βαθμό αλλά τραυμάτισε τον ίδιο. Ας γνωρίζει καλά αυτός και το συνάφι του, πως ο ισχυρισμός τους ότι βρισκόταν μέσα και σκοπό είχαμε τη δολοφονία του είναι καταφανώς ψευδής, μιας και τα γραφεία ήταν κλειστά και άδεια. Άλλωστε αν ήταν μέσα είτε θα έσβηνε εν τη γενέση της, τη φωτιά, είτε θα επέλεγε τη συμπλοκή μαζί μας (με ακόμα πιο ατυχή αποτελέσματα για τον ίδιο).
Ας γίνει μάθημα στο φασίστα πατήρ Λύρη, πως όποιος κάνει τον ‘ήρωα’ αναλαμβάνει και τις ευθύνες του… Δε θα στεναχωρηθούμε γι’αυτό, το αντίθετο μάλιστα μας χαροποίησε. Κι όσον αφορά τις υλικές ζημιές,ο γιος και ιδιοκτήτης Α. Λύρης, ας ζητήσει να του δοθεί επιταγή απο το Ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, προς αποκατάστασή τους. Η συνεργασία άλλωστε κράτους-παρακράτους δεν θα αποτελέσει εμπόδιο στο μπλοκάρισμα της επιταγής, διότι ως γνωστόν ο ίδιος αναζητείτο απο την ΕΛ.ΑΣ. απο πέρυσι για τα γνωστά επεισόδια έξω απο το Εφετείο, μετά την σύλληψη της ηγετικής τριάδας της Χρυσής Αυγής.
”Εμπρός είμαστε εξεγερμένοι..
Εμείς χαιρετάμε το θάνατο, τον όμορφο εκδικητή
Εμείς ξεκλειδώνουμε τις πόρτες για μια πιο χαρούμενη εποχή,
Αγκαλιάζουμε τους νεκρούς και χωρίς να χλωμιάσουμε
Μαχόμαστε για την Αναρχία,
Ή νίκη ή θάνατος,
Εμπρός, είμαστε εξεγερμένοι…”
Arditi del Popolo
προ της μάχης με τον ιταλικό φασισμό 1921-22
ΤΣΑΚΙΣΜΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ Σ’ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΚΑΙ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΣΥΝΤΗΡΟΥΝ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ
ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΜΑΧΗΤΙΚΩΝ ΔΟΜΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΥ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ…
Ομάδα επίθεσης Σαχζατ Λουκμάν
ΕΔΩ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ
