ΝΙΚΗ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ PODEMOS ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ Η Ευρώπη πάει αριστερά ή κάνει δημοψηφίσματα - Τα αποτελέσματα της Γερμανοκρατίας
Η Ευρώπη αλλάζει και καταδικάζει την πολιτική της λιτότητας που επιβάλλουν Βρυξέλλες και
Βερολίνο είτε εκλέγοντας αριστερές κυβερνήσεις είτε προχωρώντας σε δημοψηφίσματα τα οποία στρέφονται κατά της πολιτικής που ασκείται σήμερα και καταδυναστεύει τους λαούς. Και αυτά που έχουν συμβεί μέχρι στιγμής, όπως λένε αναλυτές, είναι μηδέν μπροστά σε αυτά που θα ακολουθήσουν αν συνεχιστεί η Γερμανοκρατία στην Ε.Ε.Στην Ελλάδα που ήταν το «πειραματόζωο» η πολιτική της λιτότητας που επέβαλαν Βρυξέλλες και Βερολίνο μέσα σε τέσσερα χρόνια «κατάπιε» το ΠΑΣΟΚ οδηγεί σε διάλυση τη ΝΔ αν ο Α. Σαμαράς επιμείνει να θέλει να είναι κολλημένος στην καρέκλα του κόμματος και έφερε στην εξουσία μία αριστερή κυβέρνηση (έστω και αν ο ΣΥΡΙΖΑ συμμάχισε με τους ΑΝΕΛ ένα κόμμα πάντως επίσης αντιμνημονιακό).Στην Ισπανία, τη χώρα που βρίσκεται αντιμέτωπη με την φτώχια και την ανεργία, η επιμονή του Μαριάνο Ραχόι σε μία πολιτική λιτότητας, πιστεύοντας πώς θα βγει η χώρα από το τούνελ έχει προκαλέσει εκτίναξη των αριστερών κομμάτων και συγκεκριμένα των Podemos του Πάμπλο Ιγκλέσιας.
Για πρώτη φορά το ισπανικό Λαϊκό Κόμμα (PP) χάνει δέκα ποσοστιαίες μονάδες στο σύνολο της επικρέτειας και πέφτει στο 26,5% των ψήφων, με δεύτερους τους αντιπολιτευόμενους Σοσιαλιστές με 25,5%, αλλά χάνει τις μεγάλες πόλεις Μαδρίτη και Βαρκελώνη μετά το 1991, τις οποίες φαίνεται να κερδίζει η Αριστερή Πλατφόρμα που υποστηρίζεται από τους Podemos.
Κι αυτό κόντρα στις δημοσκοπήσεις που ήθελαν το κόμμα του Πάμπλο Ιγκλέσιας να υπολείπεται σημαντικά του Λαικού Κόμματος. Φαίνεται πώς χαλκευμένες δημοσκοπήσεις δεν υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες. Τυχαίο; Μάλλον όχι αφού συγκεκριμένα κέντρα που προωθούν πολιτικές κατά των λαών φροντίζουν να κρατούν στην εξουσία κόμματα και πολιτικούς που κάνουν τον δικό τους παιχνίδι.
Το κυβερνών κεντροδεξιό ισπανικό Λαϊκό Κόμμα (PP) πήρε τις περισσότερες ψήφους στις τοπικές και τις περιφερειακές εκλογές, όμως στις περισσότερες αναμετρήσεις απέτυχε να κερδίσει την πλειοψηφία, καθώς νέα κόμματα σημείωσαν άνοδο σε όλη τη χώρα, έδειξαν τα έξιτ-πολ νωρίς το βράδυ. Το PP φαίνεται ότι χάνει την απόλυτη πλειοψηφία που είχε στα προπύργιά του, τη Μαδρίτη και τη Βαλένθια, όπως επίσης και στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, τη Βαρκελώνη.
Πάντως, αυτές οι εκλογές, που θεωρούνται προάγγελος των προγραμματισμένων για τον Νοέμβριο εθνικών εκλογών και αποτελούσαν ένα κρίσιμο τεστ για την κυβέρνηση του Ραχόι, έδειξαν ότι οι πολίτες αποδοκίμασαν τις περικοπές και τη λιτότητα που έχει επιβάλει η κυβέρνησή του, καθώς το Partido Popular συγκέντρωσε τα χειρότερα ποσοστά των τελευταίων 20 ετών.
Συγκεκριμένα στον Δήμο της Μαδρίτης, η 71χρονη πρώην δικαστική λειτουργός Μανουέλα Κάρμενα, φαίνεται με καταμετρημένο το 99,7% να είναι η νέα δήμαρχος της ισπανικής πρωτεύουσας εκτοπίζοντας τη «μεγάλης κυρίας» του Λαϊκού Κόμματος, Εσπεράνθα Αγκίρε.
Σημειώνεται ότι έπειτα από 24 χρόνια συνεχούς κυριαρχίας του PP (Λαϊκού Κόμματος) στη Μαδρίτη, όπου πάντα συγκέντρωνε πάνω από το 50% των θέσεων στο Δημοτικό Συμβούλιο, φέτος η Αγκίρε εκλέγει από το ψηφοδέλτιό της 21 συμβούλους και η Καρμένα 20. Ωστόσο, η Καρμένα του Podemos θα είναι λογικά η επόμενη δήμαρχος, καθώς όλα δείχνουν πως θα συμμαχήσει με τον υποστηριζόμενο από τους Σοσιαλιστές Αντόνιο Μιγέλ Καρμόνα ο οποίος και καταλαμβάνει το 15,3% των ψήφων. Η απόλυτη πλειοψηφία είναι οι 29 θέσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Σημειώνεται ότι η Κάρμενα ήταν επικεφαλής μετωπικού σχήματος που εκτός από το Podemos περιλάμβανε κινήματα κατά των εξώσεων, αριστερούς οικολόγους, στελέχη της Ενωμένης Αριστεράς κ.ά.
Στη δεύτερη μεγάλη πόλη τη Βαρκελώνη, νικήτρια αναδείχθηκε η ακτιβίστρια και αγωνίστρια κατά των εξώσεων η Αντα Κολάου υποστηριζόμενη από το Podemos.
Οπως αναγράφει η εφημερίδα El Pais, η Κολάου σημείωσε μια ιστορική αλλαγή στην πρωτεύουσα της Καταλονίας, όμως αν και πρώτη θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε συμμαχία με τους Σοσιαλιστές οι οποίοι έχασαν τους 7 από τους 11 συμβούλους τους, για να διοικήσει. Τρίτη δύναμη αναδείχθηκαν οι Ciudadanos (Πολίτες).
Η Κολάου αν και ήρθε πρώτη, εκλέγει 11 συμβούλους, κάτι που την αφήνει πολύ πιο πίσω από την απόλυτη πλειοψηφία, τους 21.
Στις περιφέρειες, σημειώθηκε «σχεδόν μια τέλεια διαίρεση μεταξύ αριστεράς και δεξιάς», γράφει η El Pais.
Με καταμετρημένο το 99,96% των ψήφων το Λαϊκό Κόμμα κέρδισε μόνο την Περιφέρεια της Μαδρίτης με την Κριστίνα Θιφουέντες η οποία όμως έπεσε κατά πολύ στα ποσοστά της σε σχέση με το 2011. Έλαβε το 33% των ψήφων και εκλέγει 48 συμβούλους. Την ακολουθεί ο Σοσιαλιστής Άνχελ Γκαμπιλόντο με 25% και 37 συμβούλους, ενώ o υποψήφιος του Podemos καταλαμβάνει την τρίτη θέσει με 18% και 27 συμβούλους και οι Ciudadanos (Πολίτες) έρχονται τέταροτι με 12% και 17 συμβούλους.
Και δεν είναι μόνο η Ελλάδα και η Ισπανία τα «θύματα» της πολιτικής των Βρυξελλών και της Γερμανίας. Είναι επίσης η Ιταλία και η Πορτογαλία που επίσης στενάζουν από τη λιτότητα και έχει διαφανεί πώς αν η χώρα μας αποφάσιζε να βγει από την Ευρωζώνη τότε πολλές από τις χώρες του Ευρωπαικού Νότου θα ακολουθούσαν αντίστοιχη πορεία γκρεμίζοντας το ευρωπαϊκό οικονομικό οικοδόμημα.
Η τακτική δε των Βρυξελλών έχει δημιουργήσει και άλλα αρνητικά αποτελέσματα στην Ευρώπη. Αυτά των δημοψηφισμάτων για απόσχιση, όπως αυτό της Σκοτίας από την Μεγάλη Βρετανία, της Καταλονίας από την Ισπανία και πολλά ακόμη.
Η δε Μεγάλη Βρετανία φαίνεται αποφασισμένη να φύγει από την Ε.Ε. Το δημοψήφισμα περί τα τέλη του 2016 κερδίζει ολοένα και περισσότερους υποστηρικτές προκειμένου να κοπούν οι δεσμοί μεταξύ των δύο. Τελευταίος υποστηρικτής της προοπτικής αυτής οι Εργατικοί.
Είναι προφανές λοιπόν πώς η Ευρώπη αλλάζει. Κι αυτό γιατί δεν αντέχει τα δεσμά συγκεκριμένων πολιτικών που κυρίως εκπορεύονται από τα ηγεμονικά σχέδια της Γερμανίας. Αν δεν σταματήσει λοιπόν αυτή η πολιτική τότε η Ευρώπη σε μερικά χρόνια σε καμία περίπτωση δεν θα μοιάζει με αυτή που είναι σήμερα.
Για πρώτη φορά το ισπανικό Λαϊκό Κόμμα (PP) χάνει δέκα ποσοστιαίες μονάδες στο σύνολο της επικρέτειας και πέφτει στο 26,5% των ψήφων, με δεύτερους τους αντιπολιτευόμενους Σοσιαλιστές με 25,5%, αλλά χάνει τις μεγάλες πόλεις Μαδρίτη και Βαρκελώνη μετά το 1991, τις οποίες φαίνεται να κερδίζει η Αριστερή Πλατφόρμα που υποστηρίζεται από τους Podemos.
Κι αυτό κόντρα στις δημοσκοπήσεις που ήθελαν το κόμμα του Πάμπλο Ιγκλέσιας να υπολείπεται σημαντικά του Λαικού Κόμματος. Φαίνεται πώς χαλκευμένες δημοσκοπήσεις δεν υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες. Τυχαίο; Μάλλον όχι αφού συγκεκριμένα κέντρα που προωθούν πολιτικές κατά των λαών φροντίζουν να κρατούν στην εξουσία κόμματα και πολιτικούς που κάνουν τον δικό τους παιχνίδι.
Το κυβερνών κεντροδεξιό ισπανικό Λαϊκό Κόμμα (PP) πήρε τις περισσότερες ψήφους στις τοπικές και τις περιφερειακές εκλογές, όμως στις περισσότερες αναμετρήσεις απέτυχε να κερδίσει την πλειοψηφία, καθώς νέα κόμματα σημείωσαν άνοδο σε όλη τη χώρα, έδειξαν τα έξιτ-πολ νωρίς το βράδυ. Το PP φαίνεται ότι χάνει την απόλυτη πλειοψηφία που είχε στα προπύργιά του, τη Μαδρίτη και τη Βαλένθια, όπως επίσης και στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, τη Βαρκελώνη.
Πάντως, αυτές οι εκλογές, που θεωρούνται προάγγελος των προγραμματισμένων για τον Νοέμβριο εθνικών εκλογών και αποτελούσαν ένα κρίσιμο τεστ για την κυβέρνηση του Ραχόι, έδειξαν ότι οι πολίτες αποδοκίμασαν τις περικοπές και τη λιτότητα που έχει επιβάλει η κυβέρνησή του, καθώς το Partido Popular συγκέντρωσε τα χειρότερα ποσοστά των τελευταίων 20 ετών.
Συγκεκριμένα στον Δήμο της Μαδρίτης, η 71χρονη πρώην δικαστική λειτουργός Μανουέλα Κάρμενα, φαίνεται με καταμετρημένο το 99,7% να είναι η νέα δήμαρχος της ισπανικής πρωτεύουσας εκτοπίζοντας τη «μεγάλης κυρίας» του Λαϊκού Κόμματος, Εσπεράνθα Αγκίρε.
Σημειώνεται ότι έπειτα από 24 χρόνια συνεχούς κυριαρχίας του PP (Λαϊκού Κόμματος) στη Μαδρίτη, όπου πάντα συγκέντρωνε πάνω από το 50% των θέσεων στο Δημοτικό Συμβούλιο, φέτος η Αγκίρε εκλέγει από το ψηφοδέλτιό της 21 συμβούλους και η Καρμένα 20. Ωστόσο, η Καρμένα του Podemos θα είναι λογικά η επόμενη δήμαρχος, καθώς όλα δείχνουν πως θα συμμαχήσει με τον υποστηριζόμενο από τους Σοσιαλιστές Αντόνιο Μιγέλ Καρμόνα ο οποίος και καταλαμβάνει το 15,3% των ψήφων. Η απόλυτη πλειοψηφία είναι οι 29 θέσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Σημειώνεται ότι η Κάρμενα ήταν επικεφαλής μετωπικού σχήματος που εκτός από το Podemos περιλάμβανε κινήματα κατά των εξώσεων, αριστερούς οικολόγους, στελέχη της Ενωμένης Αριστεράς κ.ά.
Στη δεύτερη μεγάλη πόλη τη Βαρκελώνη, νικήτρια αναδείχθηκε η ακτιβίστρια και αγωνίστρια κατά των εξώσεων η Αντα Κολάου υποστηριζόμενη από το Podemos.
Οπως αναγράφει η εφημερίδα El Pais, η Κολάου σημείωσε μια ιστορική αλλαγή στην πρωτεύουσα της Καταλονίας, όμως αν και πρώτη θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε συμμαχία με τους Σοσιαλιστές οι οποίοι έχασαν τους 7 από τους 11 συμβούλους τους, για να διοικήσει. Τρίτη δύναμη αναδείχθηκαν οι Ciudadanos (Πολίτες).
Η Κολάου αν και ήρθε πρώτη, εκλέγει 11 συμβούλους, κάτι που την αφήνει πολύ πιο πίσω από την απόλυτη πλειοψηφία, τους 21.
Στις περιφέρειες, σημειώθηκε «σχεδόν μια τέλεια διαίρεση μεταξύ αριστεράς και δεξιάς», γράφει η El Pais.
Με καταμετρημένο το 99,96% των ψήφων το Λαϊκό Κόμμα κέρδισε μόνο την Περιφέρεια της Μαδρίτης με την Κριστίνα Θιφουέντες η οποία όμως έπεσε κατά πολύ στα ποσοστά της σε σχέση με το 2011. Έλαβε το 33% των ψήφων και εκλέγει 48 συμβούλους. Την ακολουθεί ο Σοσιαλιστής Άνχελ Γκαμπιλόντο με 25% και 37 συμβούλους, ενώ o υποψήφιος του Podemos καταλαμβάνει την τρίτη θέσει με 18% και 27 συμβούλους και οι Ciudadanos (Πολίτες) έρχονται τέταροτι με 12% και 17 συμβούλους.
Και δεν είναι μόνο η Ελλάδα και η Ισπανία τα «θύματα» της πολιτικής των Βρυξελλών και της Γερμανίας. Είναι επίσης η Ιταλία και η Πορτογαλία που επίσης στενάζουν από τη λιτότητα και έχει διαφανεί πώς αν η χώρα μας αποφάσιζε να βγει από την Ευρωζώνη τότε πολλές από τις χώρες του Ευρωπαικού Νότου θα ακολουθούσαν αντίστοιχη πορεία γκρεμίζοντας το ευρωπαϊκό οικονομικό οικοδόμημα.
Η τακτική δε των Βρυξελλών έχει δημιουργήσει και άλλα αρνητικά αποτελέσματα στην Ευρώπη. Αυτά των δημοψηφισμάτων για απόσχιση, όπως αυτό της Σκοτίας από την Μεγάλη Βρετανία, της Καταλονίας από την Ισπανία και πολλά ακόμη.
Η δε Μεγάλη Βρετανία φαίνεται αποφασισμένη να φύγει από την Ε.Ε. Το δημοψήφισμα περί τα τέλη του 2016 κερδίζει ολοένα και περισσότερους υποστηρικτές προκειμένου να κοπούν οι δεσμοί μεταξύ των δύο. Τελευταίος υποστηρικτής της προοπτικής αυτής οι Εργατικοί.
Είναι προφανές λοιπόν πώς η Ευρώπη αλλάζει. Κι αυτό γιατί δεν αντέχει τα δεσμά συγκεκριμένων πολιτικών που κυρίως εκπορεύονται από τα ηγεμονικά σχέδια της Γερμανίας. Αν δεν σταματήσει λοιπόν αυτή η πολιτική τότε η Ευρώπη σε μερικά χρόνια σε καμία περίπτωση δεν θα μοιάζει με αυτή που είναι σήμερα.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
