ΖΗΤΩ Η ΤΡΕΛΑ! Αντί για επενδύσεις, επιπλέον μέτρα 2% του ΑΕΠ για 3,5% πρωτογενές πλεόνασμα!
Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος.
Ο λογαριασμός που καλύπτει τη διαφορά στην εκτίμηση /απαίτηση του πρωτογενούς πλεονάσματος μεταξύ ΔΝΤ (1,5%) και Σόιμπλε (3,5%), βγάζει καταρχήν, επιπλέον μέτρα 2% του ΑΕΠ, με παράλληλη εισαγωγή μιας σειράς διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Ναι, αλλά ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας διαβεβαίωσε πως δεν θα λάβει ούτε ένα ευρώ επιπλέον μέτρα. Τι γίνεται από εδώ και πέρα; Θα «κοπεί» η κυβέρνηση στο «learning-by-numbers» της τρόικας, τώρα που άρχισε να δείχνει πως έμαθε και αυτή το μάθημά της, τουλάχιστον στο επίπεδο των προηγούμενων κυβερνήσεων της συντεταγμένης χρεοκοπίας;
Είναι δυνατόν να ψεύδεται ξεδιάντροπα ο πρωθυπουργός; Δεν είναι, καθώς αυτή τη φορά δεν θα μπορούσε να επικαλεστεί «αυταπάτη». Δεν πρόκειται να επιβάλει με τον κλασικό-μοντέρνο τρόπο νέα μέτρα η αριστερή μας κυβέρνηση, απλώς θα νομοθετήσει προληπτικώς, μεταμοντέρνως και ασφαλώς προσβάλλοντας τους εθνικούς και ευρωπαϊκούς κανόνες δικαίου, προληπτικά μέτρα, για να τα εφαρμόσει η επόμενη κυβέρνηση. Αν χρειαστεί - μια και δεν θα χρειαστεί σύμφωνα με τις αλάνθαστες εκτιμήσεις της, όπως δεν θα χρειαζόταν να εφαρμοστεί το «προληπτικό» πρώτο μνημόνιο, αν θυμάσαι! Είχαμε και διαβεβαίωση Στουρνάρα, με άκρως διεισδυτική ανάλυση τραπεζών σε αποκλειστικό του «Βήματος»! Μα, αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί… θα σού έλεγε ο Κηλαϊδόνης, αν ζούσε και η χώρα δεν είχε καταληφθεί από τους Παντελίδηδες! Όχι, δεν είναι το ίδιο έργο, είναι η φάρσα του προηγούμενου, όπως και οι Παντελίδηδες είναι η φάρσα των Κηλαϊδόνιδων, αγαπητέ αναγνώστη. Όπως μεταξύ θέσπισης νέων μέτρων ή εκλογών θα μπορούσαν να επιλεγούν οι δεύτερες, οι οποίες επίσης δεν χρειάζονται.
Άρα, όλα τα αχρείαστα κάποια στιγμή θα χρειαστούν! Ας μην διατηρούμε αυταπάτες, καί αυτά τα νέα μέτρα θα «χρειαστούν και πολλά άλλα ακόμη, καθώς το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας και της παθολογίας του ιδιόμορφου ελληνικού χρέους δεν επιλύεται με εσωτερική υποτίμηση, αλλά με τεχνολογία, αναδιάρθρωση και όχι αναμόρφωση χρέους, καθώς και σωστά κατευθυνόμενες επενδύσεις στον δευτερογενή και πρωτογενή τομέα.
Και ασφαλώς η επόμενη κυβέρνηση δεν θα θέλει να εφαρμόσει αυτά τα μέτρα, καθώς δεν θα προνοεί το πρόγραμμά της για επιπλέον περικοπές στα εργασιακά και δημοσιονομικά, δηλαδή για μεγέθυνση της φτωχοποίησης και της απορρύθμισης. Ναι, αλλά θα είναι αναγκασμένη να τα εφαρμόσει, καθώς και αυτή - όπως η σημερινή - θα είναι μια υπεύθυνη κυβέρνηση και δεν θα μπορούσε να επιτρέψει στον εαυτό της να βάλει τη χώρα σε περιπέτεια!
Το ζήτημα είναι να σωθεί (ξανά) η χώρα, όλα τα άλλα είναι λόγια περιττά! «Αν είναι να σωθεί η πατρίδα και τη σύνταξή μου να δώσω», ξαναλέει η γιαγιά, η οποία ζητεί πλέον επιμόνως να πάει βόλτα στα Ίμια, μετά την παρότρυνση του αρμόδιου για την περιοχή υπουργού! Γιατί ζει μια γιαγιά τη σήμερον; Για θυσίες και περιπέτειες που θα την καταστήσουν εθνικά υπερήφανη! Έχει δικαίωμα στις «ενδορφίνες» και η γιαγιά, όπως ακριβώς ο παππούς, όπως και ο κάθε ζορισμένος σεξουαλικά νέος - αποκλειστικά στην ηλικία - συμπολίτης μας, που επιζητεί κορύφωση του εθνικού δράματος στην οθόνη φυσικά, για μια στιγμή ηδονισμού! Και η «μαλακία» είναι δικαίωμα!
Οι υπόλοιποι, που παθαίνουν κατάθλιψη από τις επαφές του Ευκλείδη Τσακαλώτου στις Βρυξέλλες, σε συνδυασμό με τις αποστροφές Καμμένου, άραγε τι τους φταίνε; Αρκεί το καλαμπούρι «ησυχία, ο Ευκλείδης κάνει πολιτική διαπραγμάτευση», για να υπομειδιάσουν λίγο και αυτοί; Μάλλον δεν αρκεί. Ακόμη και ο Πολ Κρούγκμαν, φαίνεται να βαρέθηκε να σχολιάζει την κατάσταση. Άνευρα επανέλαβε στην Handelsblatt: «Το να απαιτεί κανείς από τους Έλληνες πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ είναι τρελό. Συνολικά η κατάσταση θα μπορούσε να βελτιωθεί μόνο εάν η Γερμανία εξήγγειλε ένα επενδυτικό σχέδιο και απομακρυνόταν η χώρα από την πολιτική λιτότητας» - είπε με έναν τέτοιο τρόπο που «αποκοίμισε» ακόμη και τον δημοσιογράφο!
Το ελληνικό ζήτημα δεν «πουλάει» πια και ούτε έχει ενδιαφέρον στην διεθνή πραγματικότητα, σε αντίθεση με αυτά που λέγονται και γράφονται από όσους εμπορεύονται την υπόθεση. ‘Έχει πάψει να έχει σημαντική πολιτική σημασία στην Ευρώπη – και αυτό ίσως να μην γνωρίζεις, όπως δεν φαίνεται να το γνωρίζει ο Κρούγκμαν. Δεν θα κριθούν οι γερμανικές εκλογές από τη διαχείριση της ελληνικής υπόθεσης, ούτε άλλες στην ΕΕ. Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα βρίσκεται στο πολιτικό περιθώριο και για να περάσει ξανά στο προσκήνιο, όπως στην αρχή της κρίσης ή το 2015 θα απατηθεί η παραγωγή πολύ κακών ειδήσεων από την περιοχή μας.
Όταν, αναγνώστη μου, τα κεφάλαια αργούν, οι κακές - δραματικές- ειδήσεις σπρώχνουν τις πολιτικές εξελίξεις, ταράζοντας το οικονομικό τέλμα, με άλλα μέσα. Έτσι κινείται η νεότερη και σύγχρονη ιστορία, δυστυχώς. Όπου, αντί για επένδυση, παρατηρείται αποεπένδυση για μακρά περίοδο, το κεφάλαιο ζητεί αίμα ανθρώπινο για να αναθερμάνει το ενδιαφέρον του. Το ζήτημα είναι αν είμαστε έτοιμοι στην Ελλάδα για μια τέτοια ακραία, μαζική συναλλαγή. Προσωπικά, δεν μου αρέσουν τα αίματα, οι θυσίες και τα σχετικά πολιτικά αφηγήματα, αλλά δεν έχω πλέον «συμβουλή» και «λύση». Τώρα πλέον δεν βλέπω πώς θα μπορούσε να γίνει πολιτική διαπραγμάτευση, χωρίς τη χρήση απειλής για αποσταθεροποίηση πολύ ευρύτερης της πολιτικοοικονομικής του 2009-2010 ή του 2015.
Δεν επανήλθαμε στη φάση του 2015. Δυστυχώς για τους έλληνες βρισκόμαστε στην «αιμοβόρα» φάση του 2017, κατά την οποία το κλειδί των επενδύσεων βρίσκεται στα χέρια παραγόντων που κινούνται έξω από τις παραδοσιακές οικονομικές σχέσεις. Στα χέρια αυτών που νοιώθουν άνετα καταστρέφοντας τη ζωή, για να κατασκευάσουν νέο οικονομικό χώρο. Εκείνων που παίζουν σήμερα το «the game of chicken» εναντίον του παγιδευμένου πλέον, αμετροεπούς Σόϊμπλε με κύριο όχημα την Ελλάδα. Καί αυτό το παιχνίδι έχει ξαναπαιχτεί, μόνον που τότε υπήρχαν άλλες ΗΠΑ και μια άλλη κατάσταση στην Ευρώπη, στη Ρωσία, στη Τουρκία, ακόμη και στη Κίνα. Και αυτό μόνον ένας εντελώς παράφρονας ή τυχοδιώκτης έλληνας θα το θεωρούσε καλό.
