Η απόφαση που διαμελίζει τα έθνη: ΟΗΕ-ΕΕ απαιτούν να ενσωματωθούν οι μετανάστες – «Όσοι διαφωνούν θα υποστούν κυρώσεις!»

Τον περσμένο Δεκέμβριο ηγέτες από 165 χώρες υιοθέτησαν μια φαινομενικά μη δεσμευτική συμφωνία που διαδίδει μια ριζοσπαστική ιδέα, ότι η μετανάστευση – για οποιονδήποτε λόγο – είναι κάτι που πρέπει να προωθηθεί, να ενεργοποιηθεί και να προστατευθεί.



Η συμφωνία ονομάζεται Παγκόσμιο Σύμφωνο για την ασφαλή τακτική μετανάστευση (GCM) και τώρα έρχεται η εφαρμογή της.

Ο ΟΗΕ μη χάνοντας καθόλου χρόνο στη θέση αυτού του «μη δεσμευτικού» συμφώνου προσπαθεί να το αλλάξει ολοκληρωτικά. Ήδη κατά τη διάσκεψη του Μαρακές τον Δεκέμβριο, ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες έβαλε μια νέα προσθήκη αθώα φαινομενικά, η οποία μιλά για «εξασφάλιση της αποτελεσματικής και συνεκτικής υποστήριξης του δικτύου μετανάστευσης σε ολόκληρο το σύστημα για την εφαρμογή της Global Compact» .

Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (IOM) θα λειτουργήσει ως συντονιστής και γραμματεία όλων των συστατικών μερών του Δικτύου αυτού για την εφαρμογή του Παγκόσμιου Συμφώνου.

Ο ΟΗΕ με άλλα λόγια, έχει θέσει την τεράστια γραφειοκρατική υποδομή του σε πλήρη κίνηση για να διασφαλίσει ότι το Σύμφωνο θα έχει μέγιστο αντίκτυπο σε ολόκληρο τον πλανήτη.




Ο Γενικός Διευθυντής του IOM, Antonio Vitorino, έχει ήδη στείλει προειδοποίηση στους επικριτές της διάταξης του ΟΗΕ για τη μετανάστευση. «Αν θέλουμε να επιτύχουμε έναν πιο ανθρώπινο και καλύτερο κόσμο, θα πρέπει να αντισταθούμε στον πειρασμό αρνητικών αφηγήσεων που κάποιοι θέλουν να διαδώσουν για τη μετανάστευση», δήλωσε πρόσφατα ο Βιτόρινο.

Ο εκπρόσωπός του, Leonard Doyle, απείλησε πρόσφατα ότι αν δεν ληφθεί σοβαρά υπόψη η ενσωμάτωση των μεταναστών, θα υπάρξει υποψία τρομοκρατίας: «Ο λαϊκισμός είναι σίγουρα ένα τοξικό ζήτημα, το οποίο βρίσκεται ως υπόστρωμα σε όλα τα ζητήματα. Όταν δεν υπάρχει ένταξη (μεταναστών) τότε υπάρχουν σοβαρά προβλήματα όπως η τρομοκρατία. Είναι προς το συμφέρον όλων να εργαστούμε για μια καλύτερη ένταξη των μεταναστών και των προσφύγων, για να μην αποθηκεύσουμε προβλήματα για το μέλλον».

Το Παγκόσμιο Συμφωνητικό για την μετανάστευση εμπεριέχει μια διάταξη που σαφώς σηματοδοτεί ότι οποιαδήποτε διαφωνία διαφόρων χωρών ή οργανισμών με την ατζέντα της, δεν θα γίνει αποδεκτή και ότι τα υπογράφοντα κράτη θα εργαστούν για να διαλύσουν τις «παραπλανητικές αφηγήσεις που δημιουργούν αρνητικές αντιλήψεις για τους μετανάστες».

Σύμφωνα με το στόχο 17 του Παγκόσμιου Συμφώνου, τα κράτη μέλη υποχρεούνται:


Για την προώθηση της ανεξάρτητης, αντικειμενικής και ποιοτικής αναφοράς των μέσων μαζικής ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων των πληροφοριών μέσω διαδικτύου και συμπεριλαμβανομένης της ευαισθητοποίησης και εκπαίδευσης των επαγγελματιών των μέσων ενημέρωσης σχετικά με θέματα και ορολογία που σχετίζονται με τη μετανάστευση σε πρότυπα δεοντολογίας και διαφήμιση, θα παυτεί η κατανομή δημόσιας χρηματοδότησης ή υλικής υποστήριξης σε ραδιοτηλεοπτικά μέσα που συστηματικά προωθούν τη μισαλλοδοξία, την ξενοφοβία, το ρατσισμό και άλλες μορφές διακρίσεων έναντι των μεταναστών, σεβόμενοι πλήρως την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης ».

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκούτερες, σε μια συνέντευξη Τύπου τον Ιανουάριο, το πήρε ακόμη πιο μακριά για το Παγκόσμιο Σύμφωνο:

«Πρέπει να προσελκύσουμε κάθε κομμάτι της κοινωνίας στη μάχη για τις αξίες που αντιμετωπίζει σήμερα ο κόσμος μας και ειδικότερα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την άνοδο της ρητορικής του μίσους, της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας. Οι δηλητηριώδεις απόψεις διεισδύουν στις πολιτικές συζητήσεις και ρυπαίνουν την επικρατούσα τάση.

Ας μην ξεχνάμε τα διδάγματα της δεκαετίας του 1930. Το μίσος και τα εγκλήματα μίσους αποτελούν άμεσες απειλές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για την αειφόρο ανάπτυξη, αλλά και για την ειρήνη και την ασφάλεια, γι ‘αυτό και ανέθεσα στην Ειδική Σύμβουλό μου για την Πρόληψη της Γενοκτονίας, Adama Dieng μαζί μια ομάδα των Ηνωμένων Εθνών, να αυξήσει την ανταπόκρισή μας και να ορίσουμε μια στρατηγική σε επίπεδο συστήματος παρουσιάζοντας ένα συνολικό σχέδιο δράσης εναντίον του μίσους και των εγκλημάτων μίσους σε ταχεία βάση».

Με αυτή την πρωτοβουλία θα πρέπει να ασχοληθούμε βαθιά και είναι πιθανό να χρησιμεύσει μόνο για να σιωπήσει τους επικριτές του ΟΗΕ, συμπεριλαμβανομένης της ατζέντας για τη μετανάστευση και του Παγκόσμιου Συμφώνου.

Στο πλαίσιο των εργασιών υλοποίησης, το Παγκόσμιο Φόρουμ για τη Μετανάστευση και την Ανάπτυξη (GFMD) [3], ένα φόρουμ που συνδέεται με τα Ηνωμένα Έθνη, οργάνωσε το πρώτο Θεματικό Εργαστήριο GFMD για την εφαρμογή του Παγκόσμιου Συμφώνου για τη Μετανάστευση (GCM) σε εθνικό επίπεδο.

Στο εργαστήριο συγκεντρώθηκαν περίπου 190 συμμετέχοντες από 89 κράτη μέλη του ΟΗΕ και περισσότεροι από 40 φορείς της κοινωνίας των πολιτών, του ιδιωτικού τομέα και διεθνών οργανισμών, με θέμα «Προς ένα κοινό όραμα και κοινή δράση για την εφαρμογή της GCM σε εθνικό επίπεδο». Η ημερήσια διάταξη του σεμιναρίου ορίζει:


«Τώρα που υιοθετήθηκε το GCM, το καθήκον μας είναι να διασφαλίσουμε ότι οι αρχές του ριζώνουν και θα εφαρμοστεί το μενού των δεσμεύσιμων ενεργειών του. Είναι κοινή ευθύνη να εξασφαλιστεί ότι περισσότεροι μετανάστες θα επιζήσουν, ενώ θα αντιμετωπιστεί η κακομεταχείριση και η εκμετάλλευση και θα προωθηθεί η αυξημένη παραγωγικότητα των μεταναστών, αλλά και η συνολική θετική συμβολή τους στην ανάπτυξη των χωρών καταγωγής και προορισμού τους»¨.

Σύμφωνα με δελτίο Τύπου της GFMD:

«Στην ομιλία της, η πρέσβειρα κ. Laura Thompson, τόνισε ότι δεν υπάρχει μοντέλο»ενιαίου μεγέθους για όλους «για την υλοποίηση του GCM, σημειώνοντας ότι κάθε κράτος θα πρέπει να καθορίσει από μόνο του τι πρέπει να ακολουθήσει.

Υπάρχουν τρεις πιθανές προσεγγίσεις εφαρμογής της GCM: (1) μια συστηματική και ισχυρή προσέγγιση που ακολουθεί τον τετραετή κύκλο επανεξέτασης της GCM ·

2) μια επιλεκτική προσέγγιση όπου οι κυβερνήσεις αποφασίζουν να ταιριάξουν τις υπάρχουσες προτεραιότητές τους με τους σχετικούς στόχους GCM ·

3) μια συνήθης προσέγγιση που δεν κάνει τίποτα καθόλου. Κατά τη διάρκεια της σύντομης ανοικτής συζήτησης, οι παρεμβαίνοντες επέμειναν ότι η τρίτη προσέγγιση δεν ήταν α επιλογή εξαρχής.

Η ΕΕαπό την πλευρά της, σε αντίθεση με δηλώσεις αξιωματούχων της Ουγγαρίας και της Αυστρίας, συμφωνεί ότι η εφαρμογή του Παγκόσμιου Συμφώνου δεν θα πρέπει να εξαρτάται από κάθε κράτος μέλος της ΕΕ.

Αντ ‘αυτού, η ΕΕ εργάζεται για να καταστεί νομικά δεσμευτική, ακόμη και για εκείνες τις χώρες της ΕΕ που δεν έχουν υιοθετήσει το Σύμφωνο.

«Έχει δημοσιευθεί ένα «μυστικό έγγραφο» σχετικά με την εργασία της νομικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη διατύπωση «μακρών και σκανδαλωδών» νομικών επιχειρημάτων που υποδηλώνουν ότι είναι τελικά, υποχρεωτική για τα κράτη μέλη της ΕΕ», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Ουγγαρίας Peter Szijjarto και πρόσθεσε, «Αν και το έγγραφο δεν δημοσιοποιήθηκε όπως θα ήθελε η ΕΚ, η επιτροπή επιβεβαίωσε την ύπαρξή του».

Ταυτόχρονα, τα κορυφαία γραφειοκρατικά κλιμάκια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν τα παλιά, πονηρά, κλισέ. Στη συνάντηση του Ευρωπαϊκού Φόρουμ για τη Μετανάστευση στις 3 Απριλίου με τίτλο «Από την παγκόσμια στην τοπική διακυβέρνηση της μετανάστευσης: ο ρόλος των τοπικών αρχών και της κοινωνίας των πολιτών στη διαχείριση της μετανάστευσης και η διασφάλιση ασφαλών και τακτικών πορειών προς την ΕΕ», ο Δημήτρης Αβραμόπολος, Ευρωπαίος Επίτροπος για τη Μετανάστευση, είπε: «Οι νομικές οδοί είναι σημαντικές για τη μείωση της παράνομης μετανάστευσης αλλά πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα της γηράσκουσας κοινωνίας μας και αυτό συμβαίνει σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ενώ θα συνεχίσουμε να επενδύουμε και να υποστηρίζουμε όλα τα κράτη μέλη μας για την πλήρη ενεργοποίηση και την αναβάθμιση του υφιστάμενου εργατικού δυναμικού της ΕΕ και ιδιαίτερα της νεολαίας μας, γνωρίζουμε ότι η οικονομία της ΕΕ θα χρειαστεί στο μέλλον τις εργασίες και τις δεξιότητες των μεταναστών, ιδιαίτερα δε των εξειδικευμένων ατόμων.

Η Επιτροπή παρέχει υποστήριξη στα κράτη μέλη που έχουν δείξει ενδιαφέρον, καθώς και σε μη δημόσιους φορείς για την ανάπτυξη ευκαιριών προσωρινής μετανάστευσης εργατικού δυναμικού για επιλεγμένους μετανάστες από ορισμένες αφρικανικές χώρες».

Ενώ οι ηγέτες του κόσμου συνεχίζουν να πιέζουν για περισσότερη μετανάστευση, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι πολλοί πολίτες, σε όλο τον κόσμο, δεν επιθυμούν περισσότερη μετανάστευση, είτε μέσα είτε έξω από τις χώρες τους. Σύμφωνα με έκθεση Pew του Δεκεμβρίου του 2018:

«Σε όλες τις χώρες που ερωτήθηκαν, ένας μέσος όρος 45% δηλώνει ότι λιγότεροι ή καθόλου μετανάστες δεν πρέπει να επιτρέπεται να μετακομίσουν στη χώρα τους [στην Ευρώπη ο μέσος όρος ήταν 51%], ενώ σε ποσοστό 36% δηλώνουν ότι θέλουν περίπου τον ίδιο αριθμό μεταναστών.

Στην Ευρώπη, οι πλειοψηφίες στην Ελλάδα (82%), η Ουγγαρία (72%), η Ιταλία (71%) και η Γερμανία (58%) δείχνουν ότι λιγότεροι μετανάστες ή κανένας μετανάστης δεν θα πρέπει να μετακινηθεί στις χώρες τους.

Σε πολλές χώρες, οι περισσότεροι απορρίπτουν τον τρόπο με τον οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση χειρίστηκε το ζήτημα των προσφύγων. Οι άνθρωποι σε άλλες χώρες του κόσμου διατηρούν απόψεις παρόμοιες με εκείνες στην Ευρώπη ».

Ακόμη και στη Σουηδία, η οποία συνήθως ήταν μια χώρα φιλική προς τους μετανάστες, το 52% αναφέρθηκε ότι λιγότεροι ή και καθόλου μετανάστες δεν πρέπει να μπορούν να μετακομίσουν στη χώρα τους.

Και πάλι, οι ηγέτες του κόσμου δεν φαίνεται να ενοχλούνται ιδιαίτερα από το τι σκέφτονται οι συντάκτες τους.

Η Judith Bergman, αρθρογράφος, δικηγόρος και πολιτικός αναλυτής, είναι διακεκριμένη ανώτερης συνεργάτιδα στο Ινστιτούτο Gatestone.