ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ Καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ αποτεφρώνεται οι Παπανδρεϊκοί ετοιμάζονται Η Ιστορική Ομιλία του Δημήτρη Τσοβόλα και το άρθρο-φωτιά του Γιάννη Σουλαδάκ

Τον χώρο που δικαιωματικά τους ανήκει διεκδικούν οι λεγόμενοι “Παπανδρεικοί” καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε μονοψήφια ποσοστά και οι πολλοί από τους ψηφοφόρους του αναζητούν τις ρίζες τους. Ανάμεσά τους στους γνήσιους εκφραστές της αντίληψης του Ανδρέα Παπανδρέου για την Οικονομία αλλά και για τους Πολίτες, την Κοινωνία θα μπορούσαμε να διακρίνουμε 3 γνήσιους εκφραστές μιας ολόκληρης εποχής: Αυτοί είναι οι Δημήτρης Τσοβόλας, Δημήτρης Ρέππας, Μιχάλης Καρχιμάκης και Απόστολος Κακλαμάνης.

Η Ομιλία του Δημήτρη Τσοβόλα στο Πολεμικό Μουσείο για την Εκδήλωση Μνήμης για τον Ανδρέα Παπανδρέου θα μπορούσε να είναι κατά κάποιο τρόπο η Ιδρυτική Διακήρυξη του ΝΕΟΥ που ετοιμάζουν οι λεγόμενοι “Παπανδρεικοί”, οι οποίοι το τελευταίο διάστημα, σύμφωνα με πληροφορίες, βρίσκονται σε μια πρωτοφανή εγρήγορση με τα γεύματα και τα δείπνα να διαδέχονται το ένα το άλλο.



“Ας μεταφερθούμε για λίγο νοερά πίσω σε μία ημερομηνία – σταθμό για τη σύγχρονη Ελλάδα. Στον Οκτώβριο του 1981.

Ένας αέρας δημοκρατίας, ελευθερίας, αισιοδοξίας και ελπίδας έπνεε στον ουρανό της πατρίδας μας. Το μεγάλο εκλογικό ποσοστό, που συγκέντρωσε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, με ηγέτη τον Ανδρέα Παπανδρέου, δεν άφηνε περιθώρια για αμφισβητήσεις και παρερμηνείες. Ο Λαός ζητούσε μία πραγματική αλλαγή και την εμπιστεύθηκε στον Ανδρέα Παπανδρέου. Και εκείνος, με τη σειρά του, τίμησε, σε μεγάλο βαθμό, αυτή την εμπιστοσύνη προχωρώντας σ’ έναν ριζικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας. Τι να πρωτοθυμηθούμε !

Την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και την συνταξιοδότηση των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης.

Την κατάργηση των κοινωνικών φρονημάτων.

Την καταστροφή των κατάπτυστων φακέλων.

Την κατάργηση των γιορτών μίσους.

Την θεσμοθέτηση της ισότητας των δύο φύλων.

Την καθιέρωση του Ε.Σ.Υ. και την ίδρυση νομαρχιακών και πανεπιστημιακών νοσοκομείων.

Την ίδρυση Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. σε όλη τη Χώρα.

Την ενίσχυση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της Αποκέντρωσης.

Τη χορήγηση αυτοτελών πόρων στους Ο.Τ.Α.

Την άμεση εισαγωγή της πληροφορικής στο δημόσιο τομέα.

Την αντικατάσταση των πολλών εμμέσων φόρων μ΄ έναν ενιαίο φόρο, τον γνωστό ΦΠΑ.

Τον αντικειμενικό προσδιορισμό της αξίας των ακινήτων.

Τους φορολογικούς νόμους με κατεύθυνση την όσο το δυνατόν δικαιότερη κατανομή των φόρων.

Τη μεγάλη απορρόφηση κονδυλίων από τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα.

Τη δημιουργία σταθερού οικονομικού περιβάλλοντος για την προσέλκυση επενδύσεων.

Την παροχή ασφάλειας δικαίου σε εργασιακά και συνταξιοδοτικά θέματα και το σημαντικότερο την καθιέρωση του Κοινωνικού Κράτους, του κράτους πρόνοιας και τη σημαντική βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε, στον τομέα της υπερήφανης εξωτερικής πολιτικής, το «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» στους Τούρκους το Μάρτη του 1987.

Πρόκειται για πραγματικές αλλαγές και κατακτήσεις, ως αποτέλεσμα των οραμάτων ενός εμπνευσμένου ηγέτη, καθώς και μιας ακούραστης και έντιμης και επιπλέον καλά συντονισμένης ομάδας στελεχών, που είχαν όλοι τους ως πρόταγμα τον ανθρωπισμό, την κοινωνική δικαιοσύνη, την κατοχύρωση ατομικών ελευθεριών, δικαιωμάτων και ίσων ευκαιριών για όλους τους Έλληνες.

Όσοι βρισκόμαστε εδώ σήμερα έχουμε μία κοινή ιδιότητα: Καταφέραμε και κλείσαμε σφιχτά τα αυτιά μας στις σειρήνες του νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος, με πρόσχημα τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας και της κοινωνίας, σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του κατά το διάστημα που ακολούθησε την πρώτη οκταετία του ΠΑΣΟΚ. Εμείς δεν εμπιστευτήκαμε ποτέ το «αόρατο χέρι» το οποίο θα έφερνε την οικονομική ισορροπία στην αγορά. Στην πολιτική μας πορεία δηλώσαμε με έμφαση και υποστηρίξαμε με πράξεις ότι το αίσθημα δικαιοσύνης και η σταθερότητα σε μία κοινωνία μπορεί να επιτευχθεί μόνο με στοχευμένες ενέργειες προς την κατεύθυνση της δίκαιης κατανομής των βαρών, αλλά και του παραγόμενου πλούτου, τηρουμένων όλων των ατομικών ελευθεριών και των δικαιωμάτων των πολιτών.

Στην Ελλάδα του σήμερα, πέρα από τις πολλές αυτοκτονίες, βλέπουμε χέρια υψωμένα για λίγα τρόφιμα και πολλούς συνανθρώπους μας, με την αγωνία στο πρόσωπο ζωγραφισμένη, να τρέχουν κάθε φορά να στηθούν σε ουρές για να πάρουν δωρεάν αυτά που κάποτε θεωρούσαν δεδομένα. Και η Ελλάδα μας, η άλλοτε υπερήφανη πατρίδα μας, να εμφανίζεται σήμερα ως ικέτιδα για την καθημερινή επιβίωση των κατοίκων της. Οι εικόνες σοκάρουν και αποτελούν μαχαιριά για τον πολιτισμό μας. Ταυτόχρονα ο άνεμος της υποταγής θερίζει το μέλλον των επερχόμενων γενεών. Αυτές οι εικόνες, αλλά και τα συναισθήματα που παράγουν, θυμίζουν, για τους μεγαλύτερους από εμάς, βιώματα πολέμου, αλλά για τους νεότερους δημιουργούν ανησυχία, φόβο, ίσως και τρόμο, αφού στην πραγματικότητα οι αξίες της ελευθερίας, της ισότητας και της δικαιοσύνης φαντάζουν ουτοπικές κατακτήσεις. Αυτή η κρίση υποχρέωσε πολλούς ανθρώπους, που με τους αγώνες και το μόχθο τους οικοδόμησαν την πρόοδο, να έχουν ελάχιστο έως μηδενικό μερίδιο στο ίδιο τους το παραγόμενο έργο.

Αυτήν την δραματική κατάσταση, την εμφανίζουντα τελευταία χρόνια, ως το ζητούμενο για τη νέα γενιά, αναθεματίζοντας ταυτόχρονα το παρελθόν.

Φίλες και Φίλοι,

Επί 25 χρόνια οι διάφοροι φανεροί και κρυφοί νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί φορείς, μηχανισμοί και προσωπικότητες, με τη βοήθεια και των ΜΜΕ, προσπαθούν, με ψευδολογίες και με αναληθή συνθήματα, να δυσφημίσουν μία καθαρά προοδευτική, πατριωτική, κοινωνικά δίκαιη και αποτελεσματική πολιτική, που εφάρμοσε η Κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου την περίοδο 1981 -1989.

Είναι γεγονός ότι, αυτή την περίοδο 81-89 υπήρξε για πρώτη φορά Κυβέρνηση Αριστεράς, γι’ αυτό και πολεμήθηκε σκληρά έκτοτε και μέχρι σήμερα.

Η πολιτική αυτή απέδειξε ότι δεν είναι μονόδρομος η μονεταριστική (νεοφιλελεύθερη) πολιτική που στοχεύει στη σταθεροποίηση της οικονομίας μέσα από την ανεργία, το δραστικό περιορισμό του κοινωνικού κράτους και μέσα από εξαθλίωση της πλειοψηφίας του πληθυσμού. Απέδειξε, παρά και τα όποια λάθη που έγιναν, ότι υπάρχει και εναλλακτική προοδευτική πρόταση, η οποία στοχεύει στην σταθεροποίηση της οικονομίας (δηλαδή στη μείωση των δημοσίων ελλειμμάτων και του δημοσίου χρέους) μέσα από πραγματική ανάπτυξη της οικονομίας, που δημιουργεί θέσεις απασχόλησης και όχι ανεργία, με κοινωνική προστασία. Μέσα από μία ανάπτυξη που δεν συσσωρεύει μόνο κέρδη στους ισχυρούς οικονομικούς οργανισμούς, αλλά που δημιουργεί παραγωγικές επενδύσεις, οι οποίες μειώνουν την ανεργία και αυξάνουν την απασχόληση.

Απέδειξε τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου ότι είναι εφικτή μία τέτοια εναλλακτική προοδευτική και κοινωνικά δίκαιη πολιτική, γιατί τα αποτελέσματά της ήταν απτά και πασίδηλα στην ελληνική κοινωνία. Μάλιστα, αυτή η αποτελεσματική για τη χώρα και το λαό πολιτική εφαρμόστηκε σε μία περίοδο που σε όλες τις άλλες χώρες της τότε ΕΟΚ εφαρμόζονταν η σκληρή νεοφιλελεύθερη αποκαλούμενη θατσερική πολιτική, που οδήγησε σε εξαθλίωση μεγάλα τμήματα του ευρωπαϊκού πληθυσμού.

Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος:

Μετά τη δικτατορία, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, λόγω και της πετρελαϊκής κρίσης, οδήγησε με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της σε παρατεταμένη ύφεση την ελληνική οικονομία, από το 1978 έως το 1981. Ταυτόχρονα μείωσε σημαντικά τους μισθούς και τις συντάξεις και η ανεργία εκτοξεύθηκε στα ύψη. Αυτή η ζοφερή οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα, δημιούργησε μεγάλες κοινωνικές εντάσεις (απεργίες κ.λ.π.). Γι΄αυτό αναγκάσθηκε τότε ο Κων/νος Καραμανλής να δραπετεύσει από την ενεργό πολιτική και να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας το έτος 1980.

Έτσι, ο Ανδρέας Παπανδρέου και η κυβέρνησή του, κάτω από δυσμενείς οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες ανέλαβαν τον Οκτώβριο του 1981 την διακυβέρνηση της Χώρας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου σε ομιλία του στη Βουλή τον Μάρτιο του 1989 και σε συνέντευξη, που είχε δώσει στην εφημερίδα «ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» στις 6.11.1988, κάνοντας έναν απολογισμό του κυβερνητικού έργου, ανέφερε τα ακόλουθα αληθή απολογιστικά και πραγματικά οικονομικά και κοινωνικά στοιχεία:

«Είναι γεγονός ότι παραλάβαμε το 1981 μια οικονομία με ρυθμό πληθωρισμού 25,6% για να τον κατεβάσουμε το 1988 στο 13,5%. Είναι γεγονός ότι παραλάβαμε ένα ισοζύγιο πληρωμών με έλλειμμα 2,5 δις δολάρια και το κατεβάσαμε στο 1 δις δολάρια, μέσα σε συνθήκες ολοκλήρωσης του δασμολογικού αποκλεισμού της χώρας μας απέναντι στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Είναι γεγονός, επίσης, ότι και αυτό ακόμα το έλλειμμα, το καλύπτει άνετα η εισροή ξένων- μη δανειακών κεφαλαίων- ώστε για δεύτερο χρόνο το 1988 και ίσως όπως προβλέπουμε και το 1989, να μη χρειαστεί να αυξήσει η χώρα μας περισσότερο το εξωτερικό της χρέος. Είναι, επίσης, γεγονός ότι παραλάβαμε (το 1981) έναν προϋπολογισμό, που ουσιαστικά δήμευε τις καταθέσεις του κοινού, πληρώνοντας αρνητικά επιτόκια στα υποχρεωτικά δάνεια του δημοσίου από τις τράπεζες. Και εισαγάγαμε την πληρωμή θετικών ανταγωνιστικών επιτοκίων, αρχίζοντας έτσι την εξυγίανση και τον εκσυγχρονισμό του τραπεζικού συστήματος. Είναι γεγονός ότι παραλάβαμε την Τράπεζα της Ελλάδας με συναλλαγματικό απόθεμα 1,17 δισ. δολάρια και το φτάσαμε το 1988 στα 4,5 δισ. δολάρια, με προοπτική για 5,16 δισ. δολάρια το 1989. Οι ιδιωτικές επενδύσεις είχαν περιέλθει σε στασιμότητα για πάνω από δέκα χρόνια. Τις παραδίδουμε να αυξάνονται με ρυθμό 10% το χρόνο. Η αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής είχε πέσει σε αρνητικούς ρυθμούς, -2% – το 1980-1981. Την παραδίδουμε με αύξηση 5% το χρόνο. Το ακαθάριστο εθνικό προϊόν είχε ρυθμό αύξησης το 1981 μηδέν, ακριβώς, μηδέν. Το παραδίδουμε, ν’ αυξάνεται με ρυθμό 3,5 ετήσια. Το 1987 και το 1988 η χώρα για πρώτη φορά μέσα σε είκοσι τουλάχιστον χρόνια δεν χρειάστηκε ν’ αυξήσει το εξωτερικό χρέος της».

Αυτά έλεγε τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου και αυτά επιβεβαιώθηκαν πλήρως μεταγενέστερα από τα απολογιστικά στοιχεία της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας.

Από τους αριθμούς όμως αυτούς που ανέφερα πριν, οι οποίοι συνοψίζουν το έργο του Ανδρέα Παπανδρέου και της κυβέρνησής του, της περιόδου 1981-1989 που σκόπιμα και συστηματικά επί είκοσι πέντε χρόνια προσπαθούν να δυσφημήσουν οι νεοφιλελεύθεροι, παρέλειψα σκόπιμα δυο αριθμούς που είχαν ιδιαίτερη σημασία και χαρακτηρίζουν τον πραγματικό προοδευτικό και ανθρώπινο χαρακτήρα της τότε κυβερνητικής πολιτικής.

Ο ένας αριθμός λέει ότι, ενώ τότε ( 1989 ) η ανεργία στην Ισπανία έφτασε στο 20%, στην Ιρλανδία στο 18,7%, στην Ιταλία στο 15%, στην Ελλάδα συγκρατήθηκε στο 7,5%. Συγκρατήθηκε κάτω απ’ τον μέσο ευρωπαϊκό όρο που ήταν 10%, γιατί τότε υπήρχε εδώ μια προοδευτική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, που αντιστάθηκε στην παγκόσμια πίεση της Δεξιάς και της πολιτικής του νεοφιλελευθερισμού.

Ο άλλος αριθμός είναι αυτός του δημοσίου χρέους, για τ’ οποίο δολίως οι νεοφιλελεύθεροι και τελείως αναληθώς ισχυρίζονται ότι δήθεν είναι η αιτία της σημερινής καταστροφικής πορείας της χώρας. Βέβαια ουδέποτε δέχτηκε η ΝΔ και το δήθεν εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ να γίνει μια ανοιχτή συζήτηση επί του θέματος αυτού, γιατί τα απολογιστικά στοιχεία δείχνουν το αντίθετο. Συγκεκριμένα το δημόσιο χρέος στις 31-12-1989 ανήλθε στα 6,6 τρισ. δραχμές ή στα 19,5 δισ. ευρώ και ως ποσοστό του Α.Ε.Π. στο 61,5%, ενώ η τρομακτική διόγκωση του εμφανίστηκε στην περίοδο της ΝΔ 1990-1993. Το 1993 ανήλθε στα 23,4 τρισ. δραχμές και σε ποσοστό 110,9% του Α.Ε.Π. Δηλαδή η ΝΔ το 1990-1993 και μετά το 2004-2009 διόγκωσε τρομακτικά τόσο τα δημόσια ελλείμματα όσο και το δημόσιο χρέος, σε συνδυασμό με την ένταξη της δραχμής στη ζώνη του ευρώ, και αυτά οδήγησαν στα μνημόνια, κατά την διάρκεια της εφαρμογής των οποίων το δημόσιο χρέος ξεπέρασε το 180% του Α.Ε.Π. πέρα από την ύφεση και την φτωχοποίηση της πλειοψηφίας του ελληνικού πληθυσμού.

Βέβαια δεν είναι τυχαίο ότι η ΝΔ και άλλοι κρυφοί νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί σχηματισμοί δεν αναφέρονται καθόλου στους ανωτέρω θετικούς κοινωνικούς και οικονομικούς δείκτες που πραγματοποιήθηκαν από την Κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1981-1989, αλλά επικεντρώνονται μόνο στο δημόσιο χρέος και μάλιστα με ψευδή στοιχεία.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, σε αντίθεση με την πολιτική εκείνου του προοδευτικού, ανθρωπιστικού και πατριωτικού ΠΑΣΟΚ, οι νεοφιλελεύθεροι βλέπουν τις κοινωνίες ως μάζες μέσα από αριθμούς και αδιαφορούν για τους ανθρώπους. Αυτό όμως εφάρμοσαν και οι αυτοκρατορίες και κατέρρευσαν. Αυτό επίσης εφάρμοσαν μετά το 1989 και στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι κυβερνήσεις και τα Ευρωπαϊκά Όργανα και γι’ αυτό οδήγησαν την πλειοψηφία των ανθρώπων σε απόγνωση, σε αντιδράσεις και στον μεγάλο ευρωσκεπτικισμό. Παράλληλα όμως οδήγησαν τα κράτη μέλη της Ε.Ε. σε παρατεταμένη ύφεση, σε δραματική αύξηση της ανεργίας και των νεόπτωχων, ιδιαίτερα δε στο χώρο της νεολαίας.

Για το ΠΑΣΟΚ όμως την περίοδο 1974-1989 η ανεργία αποτελούσε την μεγαλύτερη κοινωνική αδικία. Για τον Ανδρέα Παπανδρέου τότε το Κράτος Πρόνοιας, η κοινωνική δικαιοσύνη, η κοινωνική απελευθέρωση και η Εθνική Ανεξαρτησία αποτελούσαν αδιαπραγμάτευτες αξίες και αρχές. Γι’ αυτό για τα τότε στελέχη του σε όλα τα επίπεδα, αυτές οι αρχές και οι αξίες αποτελούσαν το φάρο που τους καθοδηγούσε στην καθημερινή πολιτική τους λειτουργία και συμπεριφορά. Ήταν το όραμα που κάποια στιγμή από κάποιους εγκαταλείφθηκε στην πορεία, γιατί υπέκυψαν στο δέλεαρ της εξουσίας, που όπως έλεγε και ο αείμνηστος γέρος της Δημοκρατίας: «Η Κίρκη με το δέλεαρ της εξουσίας εξευτελίζει τους ανθρώπους».

Σήμερα είναι επίκαιρη, όσο ποτέ άλλοτε, βέβαια με την προσαρμογή στα τωρινά δεδομένα, η πάλαι ποτέ προοδευτική πολιτική και το όραμα του Ανδρέα Παπανδρέου για εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Δικαιοσύνη. Σήμερα χρειάζεται, όσο ποτέ άλλοτε, να επανέλθουμε στις κοινωνικές μας ρίζες. Πρέπει ν’ ασκήσει η χώρα μας ΠΡΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΞΑΝΑ και όχι διαχείριση των νεοφιλελεύθερων, υφεσιακών και απάνθρωπων οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών επιλογών και εντολών των δανειστών, που βουλιάζουν την χώρα και το λαό στο βούρκο.

Μόνο έτσι τιμούμε πραγματικά τη μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου και μόνο έτσι μπορεί η νεολαία και οι πολίτες να ενεργοποιηθούν ξανά, για να υλοποιηθεί στην πράξη η λαϊκή συμμετοχή και η λαϊκή κυριαρχία.

Στο σημείο αυτό και μετά την πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση μιας ολόκληρης εποχής από τον Δημήτρη Τσοβόλα, αξίζει να διαβάσετε την πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση του ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ για την γέννηση της “πολιτικής συμμορίας” του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιάννης Σουλαδάκης
Eτσι γεννήθηκε η πολιτική συμμορία του ΣΥΡΙΖΑ

Χέρι-χέρι με τους εγχώριους νταβατζήδες της Διαπλοκής






Iδού η Πολιτική Συμμορία του ΣΥΡΙΖΑ. Το Ιστορικό Στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, ο Γιάννης Σουλαδάκης, καταγράφει με συναρπαστικό τρόπο την Διαχρονική Διαπλοκή του ΣΥΡΙΖΑ με πάσης φύσεως συμφέροντα.

1.Ψυχάρης-Ψυχογιός «Το ΒΗΜΑ 10/7/2016».

Στο ΒΗΜΑ της Κυριακής 10/7/2016, στην ενότητα «νέες εποχές» και στην υποενότητα ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ, από άρθρο του Δημήτρη Ψυχογιού με τίτλο, «άδειες σε τέσσερις σταθμούς για το τύπωμα χρήματος», δανείζομαι ένα τμήμα, καλόν είναι βέβαια να διαβαστεί ολόκληρο, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Το δάνειό μου λοιπόν…

«Άδεια για τύπωμα χρήματος δόθηκε το 1989 από την συγκυβέρνηση ΝΔ – ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ σε δυο κοινοπραξίες εκδοτών που πήραν τις πρώτες προσωρινές άδειες για τηλεοπτικούς σταθμούς εθνικής εμβέλειας.

Με την πρώτη Αλαφούζος Βαρδινογιάννης Λαμπράκης, Μπόμπολας, Τεγόπουλος, ιδρύθηκε το ΜΕGA.

Η δεύτερη Βουδούρης Καλογρίτσας Καραγιάννης αδελφοί Κουρή Κυριακού, με την οποία θα ιδρυόταν η Νέα τηλεόραση κλπ. κλπ.».

Επειδή πολλά λέγονται και γράφονται περί διαπλοκής ΜΜΕ, Εκδοτών, Επιχειρηματιών, κλπ. το άρθρο, σε σημαντικό βαθμό, αποκαθιστά την πραγματικότητα.

Η μήτρα της μεγάλης διαπλοκής ήταν η συγκυβέρνηση Συνασπισμού, της οποίας καθολικός διάδοχος είναι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ.

Ήταν το αντίτιμο της συναλλαγής ΝΔ – ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, με τους μεγαλοεκδότες και μεγαλοεπιχειρηματίες, όταν συνασπίστηκαν πολιτικά, οικονομικά, εκδοτικά συμφέροντα, με σημείο αναφοράς την υπόθεση Κοσκωτά και στόχο το ΠΑΣΟΚ και τον Α Παπανδρέου.

Η κυοφορία του τερατουργήματος άρχισε από τα μέσα του 1986, τότε το ΠΑΣΟΚ, μετά την περίφημη σύνοδο της ΚΕ της Χαλκίδας, επιχείρησε να έλθει σε επαφή με την τότε ηγεσία της παραδοσιακής αριστεράς και για συνεργασία και για απλή αναλογική κλπ.

Η τότε ηγεσία αρνήθηκε κάθε επαφή, Κύρκος, Φλωράκης, υπό την πίεση κάποιων πουλέν και φενταγίν τύπου Δραγασάκη, που ονειρεύονταν τη δική τους περεστρόικα, ήταν γαρ τότε πολύ της μόδας ο Γκορμπατσώφ ( δεν διαφήμιζε ακόμα πίτσες ).



Προτίμησαν λοιπόν την συμπόρευση με Μητσοτάκη, με κοινό στόχο ΠΑΣΟΚ και Α. Παπανδρέου, προκειμένου να το διαλύσουν και να το λεηλατήσουν.

Πλην του αείμνηστου Λεωνίδα Κύρκου, που πολύ αργότερα παραδέχτηκε το λάθος, έκανε αυτοκριτική, ακόμη και κάποιοι, που αργότερα είτε εντάχθηκαν στο ΠΑΣΟΚ, είτε ανέλαβαν δημόσια αξιώματα, πλην βέβαια όσων διαφώνησαν εξ αρχής και εντάχθηκαν στην τότε Δημοκρατική Συμπαράταξη.

2.Η εφημερίδα ΠΡΩΤΗ ο εκδότης Χρήστος Καλογρίτσας και ολίγον από Γ. Κουρή …

Σε όλους ήταν γνωστό, αλλά μη ομολογούμενο, ότι η εφημερίδα ΠΡΩΤΗ, ήταν μια μετωπική εφημερίδα χρηματοδοτουμένη από το ΚΚΕ , με front man εκδότη τον Χρήστο Καλογρίτσα, προσωπική επιλογή του Χαρίλαου Φλωράκη.

Ήταν το έντυπο που λειτουργούσε ως γέφυρα, αναμεσά σε ΚΚΕ, την ΕΑΡ και άλλους, για να φτιαχτεί ο τότε ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ.

Είναι κοινό αλλά και κρυφό μυστικό, ότι στοίχισε πολύ ακριβά, εννοώ οικονομικά και όχι μόνο, στο ΚΚΕ, αλλά μπήκε στο ψυγείο, στο χρονοντούλαπο, για λόγους προστασίας του Φλωράκη, ο οποίος υιοθέτησε τις προτάσεις κάποιων νέοκομματικών ταλιμπάν, που οι περισσότεροι αν όχι όλοι, σήμερα, δεν είναι στο ΚΚΕ, στο σύνολο πάντως, όλοι σιωπούν.



Προσωπικά συμπαραστέκομαι πλήρως στον Χαρίλαο Φλωράκη ηθικά, διότι αυτός, ο Καπετάν Γιώτης, έδειξε εμπιστοσύνη σε ανθρώπους που δεν το άξιζαν.

Ταμάμ λοιπόν ο εκδότης της ΠΡΩΤΗΣ ο Χρήστος Καλογρίτσας, υποψήφιος σήμερα για κανάλι, παρέα με μερικούς αποχωρήσαντες το 1990 1991 από τον Περισσό.

Γεια σου Χρήστο Καλογρίτσα… δούλευέ τους και αυτούς…

Και ολίγον από Γ. Κουρή…

Ο Γ. Κουρής, εκμεταλλευόμενος την συγκυρία, εμφανίστηκε υποστηρικτής του ΠΑΣΟΚ, φορώντας πρόσκαιρα την λεοντή του πρασινοφρουρού.

Σήμερα πλησίστιος αρμενίζει στο καράβι του ΣΥΡΙΖΑ, φουσκώνει με αέρα τα πανιά του, αλλά η βατσινιά του Αυριανισμού, στο ΠΑΣΟΚ έμεινε, τώρα με ΣΥΡΙΖΑ όλα καλά, περίπατο ο Αυριανισμός που μετακόμισε στα δυο CONTRA.



O Γ. Κουρής το καλλίτερο καμάκι στα ΜΜΕ, το καλλίτερο ρεσάλτο και μπράβο του, κατέλαβε συχνότητες, πούλησε και αγόρασε κανάλια… μπορεί να μας πει τουλάχιστον, τι έγινε με τον Β. Λεβέντη, μιας και με αυτόν είχε δούναι λαβείν, ακόμη πιο απλά, που το βρήκε το κανάλι ο Λεβέντης και του το πούλησε;

Κατά τα λοιπά Γιώργο Κουρή, διαλαλείς ότι το ΠΑΣΟΚ σε εκμεταλλεύτηκε, φαντάζομαι ότι το λες για ανέκδοτο, αν όχι, άξιος ο μισθός σου!!!

3.Ο Μητσοτάκης…

Το 1986, είχαν προηγηθεί οι εκλογές του 1981, οι ευρωεκλογές του 1984 και στις δυο η ΝΔ ηττήθηκε, το 1984, ο τότε Προέδρος της Δημοκρατίας Καραμανλής, έκανε δημόσια, ευθεία, παρέμβαση κατά του ΠΑΣΟΚ, που επιμελώς αποκρύπτουν οι αγιογράφοι του, όπως επίσης είναι κοινό μυστικό, που και αυτό αποκρύπτεται, ότι πίεζε τον Ανδρέα Παπανδρέου να δεσμευθεί, ότι θα τον ξαναπροτείνει για Προέδρο της Δημοκρατίας, απειλώντας σε αντίθετη περίπτωση να παραιτηθεί, προκαλώντας εκλογές, κατεβαίνοντας και πάλι επικεφαλής της ΝΔ.

Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν υπέκυψε και δεν τον πρότεινε, ο Καραμανλής παραιτήθηκε, μη σεβόμενος τους θεσμούς που ο ίδιος ψήφισε, δεν παρέδωσε στον επόμενο εκλεγέντα Προέδρο, που τελικά παρέδωσε ο πρόεδρος της Βουλής, ο αείμνηστος Γιάννης Αλευράς.

Βέβαια η ιστορία, δεν έχει λύσει ακόμη τους λογαριασμούς της με εκείνη την περίοδο.

Στις εκλογές του 1985, με επικεφαλής Μητσοτάκη, η ΝΔ ηττήθηκε και πάλι.

Λίγο πριν, η Ελένη Βλάχου της Καθημερινής, η Πασιονάρια του Καραμανλισμού, έγραφε σε άρθρο της, ότι η ΝΔ προσέλαβε τον Μητσοτάκη, διότι τον θεωρούσαν κατάλληλο να αντιμετωπίσει τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Έρχομαι πάλι στο 1986, ως χρόνο αναφοράς…

Η ΝΔ «επιτίθεται» στις δημοτικές εκλογές, στους τρεις μεγάλους δήμους, στην Αθήνα με Έβερτ, στη Θεσσαλονίκη με Κούβελα και στον Πειραιά με Ανδριανόπουλο.

Η περίφημη Δημοκρατική Συνεργασία, που αυτή οδηγούσε σε νίκες, μας τελείωσε, οι δυνάμεις που στη συνέχεια συγκρότησαν τον Συνασπισμό ΚΚΕ-ΕΑΡ κλπ. αρνήθηκαν κάθε συνεργασία.

Δεύτερη Κυριακή, επαναληπτικές εκλογές, μεταξύ των δυο πρώτων, οι δυνάμεις του ΣΥΝ είτε απείχαν, είτε καταψήφισαν, σε κάποιες λίγες φορές συμπαρατάχθηκαν με την Δημοκρατική Συνεργασία.

Η ΝΔ κερδίζει τους μεγάλους Δήμους, με τα όσα συνακόλουθα ακολούθησαν, με την de facto και στην συνέχεια de jure συνεργασία ΝΔ – Συνασπισμού, που οδήγησε στο βρώμικο 1989.

4.Η Διαπλοκή…

Η κατά ΣΥΡΙΖΑ μεγάλη διαπλοκή, τι περιλαμβάνει χονδρικά…

ΔΟΛ-Λαμπράκης-Ψυχάρης, όμως αν δεν απατώμαι, ο μέχρι πρόσφατα βουλευτής επικράτειας και υψηλόβαθμο στέλεχος του, ήταν ο Βασίλης Μουλόπουλος, επί σειράν ετών και μέχρι πρόσφατα διευθυντής του Βήματος.

Αναπάντητο βέβαια από τον Τσίπρα, μένει το θέμα της «γάτας Ιμαλαίων»…

Μπόμπολας, μα δεν είχε την Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, τα βασικά στελέχη των επιχειρήσεών του δεν ήσαν παιδιά του Περισσού, ακόμα πρόσφατα, άλλαξε τον διευθυντή του ΕΘΝΟΥΣ κάνοντας το χατίρι του Τσίπρα, «κρέμασε» ακόμα και το MEGA.



Κόκκαλης, από τις προμήθειες της ΔΕΗ με τον Βουδούρη, τα ανατολικά τηλέφωνα, τις συναλλαγές με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, δεν είχατε καμμιά σχέση έτσι σύντροφοι; ας γελάσω…

Και μιας και κυνηγάτε τις προμήθειες της SIEMENS στον ΟΤΕ, γιατί δεν βγάζετε κουβέντα για τις αντίστοιχες του Κόκκαλη που ήσαν δίδυμες, μαζί ξεκίνησαν το 1989 με απ ευθείας αναθέσεις από την κυβέρνηση σας, του Τζαννετάκη, εκτός αν εκτιμάτε, ότι οι του Κόκκαλη ήσαν άμωμες, οπότε πάω πάσο…



Δεν ξέρετε τίποτα για φυσικό αέριο, Κοπελούζο, προμήθειες ΔΕΗ και όχι μόνο…

Δεν επεκτείνομαι περισσότερο, καλόν είναι πάντως κάποια καλόπαιδα όπως ο Δημ. Ρίζος απ την πλατεία του Αγίου Θωμά στο Γουδή, ο συμπαθέστατος σε μένα Γιώργος Κύρτσος, λαλίστατος σε κάποιους τομείς, αλλά σε άλλους αφόρητα σιωπηλός, να μας πουν τι έκρυβε ο καβγάς γύρω από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ και τα συναφή…

Γιατί αναφέρομαι συνεχώς στο 1989 και στην κυβέρνηση Τζαννετάκη; γιατί επαναλαμβάνω αυτή ήταν η μήτρα της μεγάλης διαπλοκής, τότε δοθήκαν οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί, τότε δοθήκαν με απ ευθείας ανάθεση οι ψηφιακές παροχές του ΟΤΕ, σε Κόκκαλη και SIEMENS.

Κάτι έχει ψελλίσει ο τότε Διοικητής του ΟΤΕ, Κιουλάφας…

Τότε και στη συνέχεια με κυβέρνηση Μητσοτάκη, άρχισαν τα διάφορα πακέτα Ντελόρ και Σια, έγινε ο βασικός σχεδιασμός και δεσμεύσεις.

Τα οικονομικά μεγέθη ανέβηκαν, οι εθνικοί πόροι δεσμεύθηκαν, για να συμπληρώσουν Ευρωπαϊκούς πόρους.

Εδώ και 27 χρόνια, το 1989 δηλαδή, άρχισε να λειτουργεί το Καρτέλ των εργολάβων, όπως η επιτροπή ανταγωνισμού διαπίστωσε πρόσφατα, πράγμα που περιέργως, επιχειρείται να κουκουλωθεί.

Τότε ήλθαν οι Γερμανικές, οι Γαλλικές τράπεζες κλπ. ως συμπλήρωμα των Ευρωπαϊκών εταιρειών που διεκδικούσαν τα έργα, βρήκαν πρόθυμους ντόπιους συνεταίρους η μεσάζοντες, έτοιμους να δανείσουν, να χρηματοδοτήσουν, με το… αζημίωτο.

Εύλογα γεννάται το ερώτημα, το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές το 1993, γιατί δεν τα άλλαξε; σε ορισμένες περιπτώσεις υπήρχαν συμβάσεις, σε άλλες είχε προχωρήσει ο σχεδιασμός και ο ανασχεδιασμός απαιτούσε χρόνο.

Καλώς η κακώς, επέλεξε να σεβαστεί την συνέχεια του κράτους, επιχείρησε αναδιαπραγματεύσεις άλλοτε με επιτυχία, άλλοτε όχι.

Αντίθετα το 2004, η ΝΔ κερδίζοντας τις εκλογές, αρνήθηκε την συνέχεια του κράτους, έκανε δικούς της σχεδιασμούς με Σουφλιά και όχι μόνο.

Δικοί της σχεδιασμοί είναι αυτοί των αυτοκινητοδρόμων και του μετρό Θεσσαλονίκης, που τα προβλήματα τους τελειωμό δεν έχουν, εκτός του ότι η καθυστέρηση από τον ανασχεδιασμό είχε επιπτώσεις στην οικονομία, σε μια περίοδο εξελισσόμενης οικονομικής κρίσης.

5.Απο προβοκάτορες Πολιτική Συμμορία…

Ορισμένα από τα βασικά πρόσωπα της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, τα γνωρίζω από το ΤΕΕ, στο οποίο συνυπήρξαμε και συνεργασθήκαμε κατά περίπτωση, προ πολλών ετών.

Είχαν δυο χαρακτηριστικά:

Το ένα ήταν οι διαδικασίες επί διαδικασιών, ποτέ παραγωγή έργου, ποτέ προτάσεις, γι αυτό τους αποκαλούσαμε «χαοτικούς».

Το άλλο ήταν η προβοκάτσια, η υπονόμευση, ειδικότερα σ αυτό το είδος, ήσαν εξπέρ.

Στην πορεία του χρόνου, αυτή η ομάδα κατέλαβε το ΤΕΕ με διάφορες συμμαχίες, που δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε, εξ άλλου εδώ είμαστε, εκμεταλλεύτηκε αγρίως τις διάφορες θεσμικές του αρμοδιότητες, πραγματογνωμοσύνες, επιτροπές ανάθεσης έργων και προμηθειών, γνωμοδοτήσεις, αναθέσεις μελετών, κλπ. απέκτησε ισχυρά δίκτυα με εργολάβους και προμηθευτές του Δημοσίου, σε όλους τους τομείς, έργα, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες κλπ.

Χρησιμοποίησε το ΤΕΕ για εξέλιξη στα Πανεπιστήμια, στα Πολυτεχνεία, όχι πάντα και τόσο αξιοκρατικά, έπαιξαν ρόλους σε διαιτησίες, με ρόλους συμβούλου κλπ.

Αποτέλεσαν στο μεγάλο τους μέρος, το ενδιάμεσο στρώμα της διαπλοκής, την τεχνοδομή της διαπλοκής, έγιναν στελέχη μεγαλοεργολάβων, προμηθευτών κλπ.

Η σιωπή, η συναίνεση του ΤΕΕ, αλλά και άλλων θεσμικών φορέων, ήταν πάντα πολύτιμη.

Παράχθηκαν διάφοροι εξπέρ, διάφοροι γκουρού, από τους θεσμούς, από τα πανεπιστήμια και όχι μόνο, που με την εγκυρότητά τους έδιναν άλλοθι.

Όταν μάλιστα συνοδευόταν με το «αριστερό άλας» η μάλλον με το «αριστερό άλλοθι» η συνταγή, που με προθυμία παρείχαν διάφοροι, όλα καλά… έδενε η σούπα…

Είναι ένα κεφάλαιο, που όποτε έχει επιχειρηθεί να ερευνηθεί, επίμονα το κλείνουν, το αφήνουν στην αθέατη πλευρά της διαφάνειας, στην σκοτεινή της πλευρά, το τι σημαίνει αποικιοποίηση του κράτους και των θεσμών, της δικαιοσύνης από ιδιωτικά συμφέροντα, εκεί που κτίζεται η μακροχρόνια διαπλοκή, η δομική διαπλοκή, ήταν πάντοτε στην σκοτεινή, στην αθέατη πλευρά.

Το στρώμα αυτό, που είχε αφετηρία το ΤΕΕ και όχι μόνο, είχε σχέσεις προνομιακές, ευνοούμενου, με κυβερνητικά στελέχη κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Το στρώμα αυτό, είχε πάντα ισχυρές σχέσεις με τα ΜΜΕ, ενισχύθηκε από την διάσπαση του ΚΚΕ, μετά την αποχώρησή του από τον Συνασπισμό που στην πορεία του χρόνου, εξελίχθηκε σε ΣΥΡΙΖΑ.

Θα μπορούσε να πει κάποιος, ότι οι συμπεριφορές που περιέγραψα ήσαν αποδεκτές, ακραίες βέβαια, είτε επαγγελματικής, είτε πολιτικής συμπεριφοράς, στα όρια του χάους, της προβοκάτσιας, της υπονόμευσης, του ωφελιμισμού…

Αυτό που δεν περίμενα ήταν να εξελιχθούν ως ΣΥΡΙΖΑ, σε πολιτική συμμορία, με όλη την σημασία της λέξης.

Θέλω όμως να είμαι δίκαιος, όπως ο αείμνηστος Γιάννης Μπανιάς, ο Βασίλης ο Πουλαντζάς, ο Γιάννης ο Μπαλάφας, που φαίνεται, ότι η παρέα με τον Κουρουμπλή στο ίδιο υπουργείο άρχισε να τον χαλάει, υπάρχουν και κάποιοι λίγοι άλλοι από εκεί και πέρα, μακριά και αλάργα… άστα να πάνε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως καλά οργανωμένη πολιτική συμμορία, έχει παντού δίκτυα, φαίνεται όμως ότι στους δικαστικούς δεν είναι τόσο ισχυρά, γι αυτό προσέφερε πρόθυμα ο νεοκαραμανλισμός τον Παπαγγελόπουλο, δημιουργώντας ρήγμα στο Νεοδημοκρατικό σύστημα και γι αυτό βλέπουμε τον εμφύλιο με τον Αθανασίου.

Αληθεύει ότι ο Παπαγγελόπουλος, ως νέος Εισαγγελέας στην Πελοπόννησο, του είχαν δώσει το προσωνύμιο «ο χωροφύλακας»;

Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι ο νεοκαραμανλισμός προμήθευσε και τον Προέδρο της Δημοκρατίας Παυλόπουλο, που θήτευσε επί μακρόν στην αυλή του ιδρυτή του Καραμανλισμού.

Παρεμπιπτόντως, ακούμε συνεχώς για τα σκάνδαλα SIEMENS στον ΟΤΕ, όμως ήταν παρέα ο Κόκκαλης, βλέπετε σκανδαλιάρα η SIEMENS, άμωμος ο Κόκκαλης… καλά πάμε στην χώρα που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα…

Κόντεψα να ξεχάσω τον Αλέκο τον Φλαμπουράρη…

Μπράβο Αλέκο και γκουρού ο Αλέκος και σε λίγο Δαλάι Λάμα!!!

Κράτα γερά Αλέκο, γερά Αλέκο…φόρτσα Αλέκο, αγάντα Αλέκο, δύναμη ο Αλέκος…

Αλέκο, η Ελλάς ευγνωμονούσα σε χρειάζεται, στις πλάτες σου στηρίζεται…

6.Δραγασάκης, Κουβέλης, Ψυχάρης…

Αναφέρομαι συνεχώς σ αυτούς να γιατί, διότι αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα της κυβέρνησης Τζαννετάκη, του 1989.

Συγκεκριμένα ο Δραγασάκης, εκτός του ότι ήταν από τους ταλιμπάν του Περισσού που οδήγησαν στο 1989, ήταν υπουργός εθνικής οικονομίας, της περιόδου που θεμελίωσε την μεγάλη διαπλοκή, τηλεοράσεις, προμήθειες, έργα κλπ.

Τον Φώτη Κουβέλη, τον γνώρισα πριν σαράντα χρόνια περίπου, όταν ο Φώτης Προβατάς μας τον σύστησε στον Σύλλογο Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδας και τον κάναμε νομικό μας σύμβουλο, νέος τότε δικηγόρος και άπραγος.



Ο Φώτης Κουβέλης εξελίχθηκε, έγινε δικηγόρος των εργολάβων, έγινε πρόεδρος του ΔΣΑ, έγινε υπουργός δικαιοσύνης της κυβέρνησης Τζαννετάκη και όχι μόνο, ήταν επικεφαλής της ΕΑΡ, όταν έγινε ο Συνασπισμός, που με την ΝΔ έκαναν την κυβέρνηση Τζαννετάκη.

Φώτη επιτέλους, δώσε μας τα φώτα σου για σκοτεινές πλευρές εκείνης της περιόδου αλλά και γενικότερα του δημόσιου βίου.

Ο Ψυχάρης σε αγαστή συνεργασία εκείνη την εποχή στην κυβέρνηση Τζαννετάκη, μαζί με Βασίλη Φίλια.

Αν δεν απατώμαι, εκείνη την εποχή, είχαν δικαστικές περιπέτειες με κάτι αγοραπωλησίες αεροσκαφών, μηπως μπορεί να μας πληροφορήσει τι εξέλιξη είχαν;

Αναφέρομαι στους τρεις, ως δείγμα γραφής μιας αντίληψης, κατά τα λοιπά, περί ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς, ας πάνε να τα πουλήσουν αλλού… έτσι σύντροφοι; για να είμαστε ξηγημένοι…

7.Και ολίγον ΠΑΣΟΚ…

Ενώ όλα αυτά υπάρχουν και λειτουργούν, η κοινωνία αγωνιά, περιθωριοποιείται και παθητικοποιείται, το ΠΑΣΟΚ, που οφείλει να αφουγκρασθεί και να δώσει απάντηση, συνεχίζει τα βήματα επι τόπου και μάλιστα με αργό ρυθμό.

Αγαπητοί σύντροφοι, αυτή η γελοιότητα με το «ποτάμι» πρέπει να τελειώσει τώρα, που υπάρχει χρόνος να επουλωθούν τα όποια τραύματα δημιούργησε.

Η ιστορία αυτή δεν έχει μέλλον, ο Θεοδωράκης καθημερινά μας προσβάλει, προσβάλει ακόμα κάθε πολιτική θεωρεία με τις διάφορες ανοητολογίες του, που όμως μένουν στο απυρόβλητο.

Το μόνο που ενδιαφέρει τον Θεοδωράκη, είναι να διατηρήσει την ενότητα του ποταμιού, για να διαπραγματευθεί όχι βέβαια με το ΠΑΣΟΚ, αλλά με την ΝΔ και να καταστρέψει το ΠΑΣΟΚ, λειτουργώντας ως υπεργολάβος της ΝΔ αλλά και εξ αντικειμένου και του ΣΥΡΙΖΑ.

Όποιος νομίζει ότι ο Σκυλακάκης, ο υπαρχηγός της Ντόρας, η Λυμπεράκη, η ξαδέλφη της Ντόρας και άλλοι, θα αφήσουν να προχωρήσει συνεργασία ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι, απλά μας δουλεύουν…

Το μόνο πιθανό είναι, στο τέλος του δρόμου, να ενταχθούν στην όποια κεντροαριστερά οι Δανέλης, Λυκούδης, Ψαριανός, Μάρκου και μέχρι εδώ, που καλόν είναι να επανέλθουν από τώρα στην ΔΗΜΑΡ και να κλείσει το θέμα.

Όσον αφορά τον Γιώργο Παπανδρέου, επαναλαμβάνω ότι ο μόνος σωστός δρόμος, είναι να επανέλθουν όλοι στο ΠΑΣΟΚ.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΟΥΛΑΔΑΚΗΣ>


Γεννήθηκε στο Βραχάσι του Λασιθίου Κρήτης. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εργάζεται ως Πολιτικός Μηχανικός. Ηταν μέλος της Αντιπροσωπείας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, από το 1975 μέχρι το 1982 και Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδας από το 1976 μέχρι το 1980.

Στην πενταετία 1959-1964 συμμετείχε στο φοιτητικό κίνημα, ενώ αργότερα εντάχθηκε στην Ε.Δ.Α. και στο “Ρεύμα” του Ανδρέα Παπανδρέου. Συγκαταλέγεται στα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ το 1974. Μέλος της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ από το 1977. Από το 1985 έως σήμερα είναι μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ. Επίσης είναι πρόεδρος του Ινστιτούτου Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών (Ανδρέας Παπανδρέου), (Ι.ΣΤ.Α.ΜΕ.) από το 1995 μέχρι και σήμερα.

Εχει διατελέσει Γενικός Διευθυντής της ΕΥΔΑΠ στο διάστημα 1982-1985, Αναπληρωτής Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ (εξωκοινοβουλευτικός) από τον Οκτώβριο του 1993 μέχρι τον Ιούλιο του 1994 Εξελέγη βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 1996.

Είναι παντρεμένος και έχει δυο παιδιά.