Πλησιάζει πόλεμος Κίνας και ΗΠΑ; «Οι Ηνωμένες Πολιτείες χάνουν την ηγετική τους θέση στον πλανήτη» – Κερδίζει γεωπολιτική επιρροή το Πεκίνο

Ένας πραγματικά μεγάλος πόλεμος πλησιάζει στην Ασία αποτελώντας συνέχεια της ήδη υπάρχουσας μεγάλης υπόγειας σύγκρουσης μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ σε όλα τα επίπεδα, σύμφωνα με ορισμένους πρώην στρατηγούς και πολιτικούς αναλυτές.



Μια τέτοια διάθεση, σύμφωνα με κοινωνιολόγους, κυριαρχεί και στην ηγεσία των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων.

Πόσο δικαιολογημένες όμως είναι αυτές οι προβλέψεις και πώς σχετίζεται το όλο κλίμα με την δημιουργία ενός γιγαντιαίου πολεμικού ναυτικού από την Κίνα; Ας ξεκινήσουμε με την ιστορία των πολέμων που συγκλόνισαν τον πλανήτη μας σχετικά πρόσφατα.

«Το μέλλον είναι στην Ασία!», αυτό λένε τόσο συχνά χιλιάδες ικανοποιημένοι αγοραστές μετά από μια νέα αγορά μιας ιαπωνικής τηλεόρασης ή ενός νοτιο κορεατικού smartphone που συναρμολογείται στην Κίνα.

Παραδόξως, στις αρχές του 20ου αιώνα, οι αποκαλούμενες τότε οκτώ μεγάλες Δυνάμεις της εποχής εισέβαλαν στην Κίνα και απλά την διένειμαν σε σφαίρες επιρροής.




Στην πραγματικότητα, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε λόγω του γεγονότος ότι η Γερμανία ήταν δυσαρεστημένη με το μικρό κομμάτι που είχε λάβει στην Ασία.

Πιστεύεται ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε το 1939 μετά την εισβολή του Χίτλερ στην Πολωνία.

Ωστόσο, υπάρχει μια άλλη άποψη, σύμφωνα με την οποία ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε ουσιαστικά το 1937 μετά την εισβολή της Ιαπωνίας στην Κίνα.

Αν προσπαθήσουμε να παραλείψουμε όλα τα γεγονότα της περιόδου 1939-1945 και ας κρατήσουμε μόνο αυτά που θα διέρχονται μέσω του πρίσματος του πολέμου των Μεγάλων Δυνάμεων για την Κίνα, θα δούμε ότι αυτή χώρα πάντα απασχολούσε τον πλανήτη.


Τονίζεται ότι Αγγλία και Ηνωμένες Πολιτείες επίσης προσπάθησαν να αποκτήσουν επιρροή στην Κίνα.

Όλοι οι μεγάλοι πόλεμοι μετά το 1945 έλαβαν χώρα στην Ασία.

Αρχικά, το βορειοκορεατικό ριζοσπαστικό κόμμα που υποστήριζε τις ιδέες του Karl Marx από το Λονδίνο, προσπάθησε να ρίξει τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους στη θάλασσα στην Κορέα. Δεν ήταν δυνατόν να γίνει αυτό και έτσι χωρίστηκε η χώρα σε Βόρεια και Νότια.

Μια παρόμοια κατάσταση είχαμε και στο Βιετνάμ. Η πρώην γαλλική αποικία, με γνώμονα τις ιδέες των Ευρωπαίων φιλοσόφων, ξεκίνησε έναν πόλεμο εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών και τον κέρδισε.

Βοήθησαν πολύ οι Ευρωπαίοι σε αυτό, από πολιτιστική άποψη, ειδικά όταν ένας τεράστιος αριθμός βρετανικών ροκ συγκροτημάτων ήρθε στην Αμερική και προώθησε τον ειρηνισμό, τον εθισμό στα ναρκωτικά και την άρνηση υπηρέτησης της θητείας, υπονομεύοντας το κύρος του αμερικανικού κράτους.

Από τότε, δεν υπήρξαν σημαντικοί πόλεμοι στη Νοτιοανατολική Ασία τις επόμενες δεκαετίες.

Το θέμα είναι ότι το αμερικανικό στρατιωτικό δυναμικό στην περιοχή αυτή είναι και σήμερα απόλυτο. Για να κερδίσει κάποιος τους Αμερικανούς, θα πρέπει να καταστρέψει τον στόλο τους, για τον οποίο χρειάζεται άλλο στόλο, ακόμη πιο ισχυρό. Αλλά η δημιουργία στόλου είναι πολύ δαπανηρή υπόθεση.

Με άλλα λόγια, η δημιουργία ενός πανίσχυρου στόλου απαιτεί ισχυρή οικονομία, συγκρίσιμη σε μέγεθος με την μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη, αυτής των ΗΠΑ.

Σήμερα, μόνο η Κίνα έχει μια τέτοια οικονομία και αυτό κάνει την Κίνα τον μόνο πραγματικό αντίπαλο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, μεταξύ άλλων με καθαρά στρατιωτικούς όρους.

Τα τελευταία 30 χρόνια, η κινεζική οικονομία παρουσίασε πολύ υψηλά ποσοστά ανάπτυξης, ενώ από την άποψη του ΑΕΠ, η Κίνα ξεπέρασε τις ΗΠΑ το 2014.

Την ίδια στιγμή, η Κίνα ξεκίνησε μια τεράστια αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό του στρατού και κυρίως του πολεμικού της στόλου.

Ωστόσο, προκειμένου να διατηρηθούν υψηλοί ρυθμοί οικονομικής ανάπτυξης, η ΛΔΚ χρειάζεται, πρώτον, το εμπόριο και μετά την οικονομική επέκταση.

Πολλοί μιλάνε για το πώς η Κίνα θα καταλάβει πιθανόν τη Σιβηρία ή την Άπω Ανατολή, αλλά στην πραγματικότητα τα επεκτατικά σχέδια της Κίνας σήμερα απευθύνονται κυρίως στην Αφρική.

Η Κίνα περιβάλλεται από συμμάχους των Αμερικανών από όλες τις πλευρές της και αυτό την καθιστά μη ασφαλής.

Εκτός από αυτό το γεγονός, οι χώρες αυτές διασφαλίζουν πολύ καλά τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών, προστατεύοντας τις θαλάσσιες διαδρομές και τη διανομή των εμπορευμάτων.

Αυτό ακριβώς θέλει να κάνει και η Κίνα σε όλο τον κόσμο, για αυτό και χρειάζεται έναν αντάξιο στόλο με την βοήθεια του οποίου θεωρητικά θα μπορέσει να επεκτείνει την επιρροή της στον πλανήτη.

Δεύτερον, η ανάπτυξη της οικονομίας χρειάζεται πόρους. Στην εποχή μας, το πετρέλαιο είναι ο σημαντικότερος πόρος. Η Κίνα εισάγει τα δύο τρίτα του συνόλου του πετρελαίου που χρειάζεται από το εξωτερικό και το 83% αυτών των προμηθειών έρχεται ​​από τη θάλασσα.

Η κατάσταση είναι πολύ παρόμοια με αυτή που προκάλεσε την έναρξη του πολέμου μεταξύ της Ιαπωνίας και των Ηνωμένων Πολιτειών το 1941.

Η ασιατική χώρα χρειάστηκε επίσης πετρέλαιο και το μεγαλύτερο μέρος του εισάγονταν μέσω της θάλασσας.

Η προσπάθεια των ΗΠΑ να μπλοκάρουν την παροχή πετρελαίου στην Ιαπωνία, ανάγκασε τους Ιάπωνες να επιτεθούν.

Η Ιαπωνία έχασε τότε και έχασε ακριβώς στην θάλασσα. Η Κίνα προφανώς δεν θέλει να επαναλάβει τα λάθη του γείτονα της. Γι ‘αυτό και δημιουργεί ήδη έναν γιγαντιαίο πολεμικό στόλο.

Για περαιτέρω ανάλυση, θα αποσαφηνίσουμε την ορολογία και από τι αποτελείται ο κινεζικός στόλος. Η κύρια εντυπωσιακή δύναμη του σύγχρονου ναυτικού είναι τα αεροπλανοφόρα.

Η νίκη στην ναυτική μάχη παρέχεται κυρίως από τις ενέργειες των αεροσκαφών. Ωστόσο, τα ίδια τα αεροσκάφη είναι ευάλωτα και χρειάζονται την προστασία των πλοίων, πρόκειται δηλαδή για μια αμφίδρομη σχέση.

Η κύρια δύναμη της ναυτικής μοίρας είναι τα αεροπλανοφόρα. Τα πλοία αυτά με τα σύγχρονα πυραυλικά συστήματα τους μπορούν στην πραγματικότητα να εκτελέσουν όλο το φάσμα των αποστολών τους και να εξουδετερώσουν οποιοδήποτε στόχο: υποβρύχια, μονάδες επιφανείας κτλπ.

Συχνά οι φρεγάτες εκτελούν αποστολές αεράμυνας κατά εναέριων στόχων, ενώ τα νέα μοντέλα έχουν παρόμοιες δυνατότητες με τα αντιτορπιλικά.

Οι μικρότερες μονάδες επιφανείας είναι οι κορβέτες. Αυτά τα πλοία δεν έχουν σχεδιαστεί για να πολεμήσουν στον ανοικτό ωκεανό, αλλά μόνο στα ανοικτά των ακτών και σε εσωτερικές θάλασσες.

Υπάρχουν ακόμα τα καταδρομικά που είναι αρκετά μεγάλα σε μήκος πολεμικά πλοία. Ωστόσο, αυτά κατασκευάζονται μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες στην Κίνα και τη Ρωσία.

Στο τέλος αναφέρουμε τα υποβρύχια. Στην πραγματικότητα αυτά χωρίζονται, σε πυρηνικά στρατηγικού σκοπού, τα οποία μεταφέρουν πυρηνικά όπλα για να χτυπήσουν στο εχθρικό έδαφος και σε ντιζελοκίνητα, των οποίων το κύριο καθήκον είναι η καταστροφή άλλων πολεμικών πλοίων.

Ως εκ τούτου, η σημαντικότερη δύναμη στη θάλασσα είναι η ομάδα μάχης των αεροπλανοφόρων, η οποία αποτελείται από ένα ή περισσότερα αεροπλανοφόρα, μαζί με 10-20 αντιτορπιλικά και φρεγάτες και δύο έως πέντε υποβρύχια.

Οι δορυφόροι και τα αεροσκάφη εγκαίρου προειδοποιήσεως παρέχουν αναγνώριση στα αεροπλανοφόρα σε απόσταση 500-5000 χιλιομέτρων.

Τώρα ας συγκρίνουμε τις ναυτικές δυνάμεις της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Ας ξεκινήσουμε με τον ασιατικό γίγαντα. Θα βασιστούμε στα στοιχεία του Τμήματος Ερευνών του Κογκρέσου των ΗΠΑ.

Μέχρι το 2020, οι Αμερικανοί αναμένουν ότι η Κίνα θα διαθέτει δύο αεροπλανοφόρα, 34 καταδρομικά, 58 φρεγάτες, 30 κορβέτες, 64 ντηζελοκίνητα υποβρύχια, οκτώ πυρηνικά υποβρύχια, πέντε πυρηνοκίνητα υποβρύχια με βαλλιστικούς πυραύλους και περισσότερα από 150 περιπολικά πλοία κοντά στις παράκτιες ζώνες.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες; Οι Αμερικανοί έχουν σήμερα 11 αεροπλανοφόρα, 22 καταδρομικά, 65 αντιτορπιλικά, 12 κορβέτες, 52 πυρηνικά υποβρύχια, 18 πυρηνοκίνητα υποβρύχια με βαλλιστικούς πυραύλους και περίπου 100 περιπολικά πλοία και πλοία υποστήριξης.

Με την πρώτη ματιά, είναι προφανής η ανωτερότητα του αμερικανικού στόλου. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα αεροπλανοφόρα.

Αλλά εδώ πρέπει να καταλάβουμε ότι ο κινεζικός στόλος αυξάνεται πολύ πιο γρήγορα από τον Αμερικανικό.

Μερικές φορές ο ρυθμός που πέφτουν στην θάλασσα τα νέα κινεζικά πλοία είναι εκπληκτικός.

Η Κίνα «ρίχνει» στο νερό μια κορβέτα το μήνα.

Επιπλέον, τα περισσότερα από τα πλοία του κινεζικού στόλου δημιουργήθηκαν την τελευταία δεκαετία και μερικά αμερικανικά πλοία κατασκευάστηκαν πριν μερικές δεκαετίες ή και περισσότερο.

Οι Αμερικανοί αντιμετωπίζουν μια κρίση στο πολεμικό ναυτικό τους. Ο στόλος των ΗΠΑ των τελευταίων 100 χρόνων δεν ήταν μόνο ο πιο μεγάλος, αλλά και ο πιο ποιοτικός και αποτελεσματικός. Κάθε 20 χρόνια, οι Αμερικανοί ανακάλυπταν και μια νέα καινοτομία σε διαφορετικούς τύπους πλοίων.

Τώρα αυτή η ικανότητα ανήκει στους στους Κινέζους, που θα διαθέτουν σε λίγα χρόνια ένα τεράστιο αριθμό πολεμικών πλοίων όλων των τύπων, που αναμένεται να φτάσει συνολικά τα 540 πλοία έναντι 300 των ΗΠΑ.

Τα αμερικανικά κλάσης Ticonderoga άρχισαν να κατασκευάζονται το 1980 και το τελευταίο πλοίο αυτού του τύπου κατασκευάστηκε το 1994.

Με τα αντιτορπιλικά κλάσης Arleigh Burke, η κατάσταση δεν είναι πολύ καλύτερη. Η αντικατάσταση των πλοίων αυτής της κλάσης υποτίθεται ότι θα γίνονταν με ένα νέο τύπο αντιτορπιλικών, αυτά της κλάσης ZUMWALT.

Το πρόγραμμα περιελάμβανε την κατασκευή 30 πλοίων, αλλά το τεράστιο κόστος, η αναξιοπιστία και η αναποτελεσματικότητα ανάγκασαν το αμερικανικό ναυτικό να διακόψει το πρόγραμμα μετά την κατασκευή τριών πλοίων.

Είναι προφανές ότι οι Αμερικανοί δεν έχουν αντικαταστάτες για τους κύριους τύπους πολεμικών τους πλοίων.

Αλλά και ο ασιατικός γίγαντας έχει επίσης αδύνατα σημεία, τα αεροπλανοφόρα.

Εάν αυξηθεί ο αριθμός των αντιτορπιλικών είναι θέμα χρόνου, τότε να κατασκευάσουν οι Κινέζοι ένα στόλο αεροπλανοφόρων που είναι πολύ πιο δύσκολο. Οι Κινέζοι δεν βιάζονται με το θέμα αυτό.

Το γεγονός όμως είναι ότι η κατασκευή ενός αεροπλανοφόρου δεν είναι ένα απλό πράγμα, διότι μαζί με το πλοίο πρέπει να έχουμε και την προετοιμασία του πληρώματος καθώς και την ίδρυση ολόκληρης σχολής για την πλοήγηση ενός τέτοιου πλοίου, που είναι ένα άλλο, πολύ πιο πολύπλοκο και δαπανηρό μέτρο.

Σύμφωνα με Αμερικανό ναύαρχο, οι Κινέζοι θα χρειαστούν τρεις γενιές για να δημιουργήσουν παράδοση κατασκευής αεροπλανοφόρων και η μία γενιά έχει ήδη παρέλθει.

Δηλαδή, χρειάζονται τουλάχιστον δύο γενιές, ηλικίας περίπου 40-50 ετών για να δημιουργήσει η Κίνα ένα αντίστοιχο στόλο με τις ΗΠΑ στον τομέα αεροπλανοφόρα.

Τώρα το κινεζικό ναυτικό διαθέτει δύο αεροπλανοφόρα. Το πρώτο είναι ένα μετασκευασμένο πρώην σοβιετικό κλάσης «Varyag”, που αγοράστηκε από την Ουκρανία εδώ και πολλά χρόνια.

Το δεύτερο παρόμοιο πλοίο, έχει ήδη κατασκευαστεί πλήρως στην Κίνα. Είναι πολύ βελτιωμένη έκδοση σε σύγκριση με τον σοβιετικό ομόλογό του. Το τρίτο σχέδιο θα ξεκινήσει να κατασκευάζεται το 2020 και θα περατωθεί το 2023.

Αυτό το τρίτο κινεζικό αεροπλανοφόρο θα έχει εκτόπισμα 85+ χιλιάδων τόνων και προφανώς θα είναι πιο ολοκληρωμένο και έτοιμο για μάχη από τα προηγούμενα.

Οι Κινέζοι θα χρειαστούν 50 χρόνια για να κατασκευάσουν τουλάχιστον δώδεκα τέτοια πλοία.

Με άλλα λόγια, δεν πρέπει να πιστέψουμε αναλύσεις και προβλέψεις τόσο από αξιωματούχους, όσο και εμπειρογνώμονες, οι οποίοι προβλέπουν πόλεμο μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών στο εγγύς μέλλον.

Ένα τέτοιο σενάριο θα ήταν εφικτό σε 20-30 χρόνια, όταν η Κίνα θα έχει γίνει ακόμα ισχυρότερη και τότε όλα αυτά θα είναι πιο πιθανά.

Η Κίνα πρέπει απλώς να περιμένει, αλλά για τις Ηνωμένες Πολιτείες, η αναμονή αποτελεί μια πράξη απώλειας της ηγετικής της θέσης στον πλανήτη.

Η μόνη ευκαιρία για τις Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι μια προσπάθεια να επαναληφθεί το σενάριο του πολέμου με την Ιαπωνία και με την Κίνα. Τα δεδομένα στην πραγματικότητα είναι παρόμοια.

Η Κίνα, όπως και η Ιαπωνία στη δεκαετία του ’30, επεκτείνει τις σφαίρες επιρροής και εισάγει πετρέλαιο δια θαλάσσης.

Το συμφέρον της Ουάσιγκτον, για να χάσει την ηγετική της θέση στη θάλασσα, είναι να θέσει την Κίνα σε μια αδύνατη κατάσταση με τη διπλωματία και το εμπόριο, πράγμα αδύνατο προς το παρόν.

Σε περίπτωση αποτυχίας η μόνη διέξοδος θα ήταν η κήρυξη πολέμου των ΗΠΑ στην Κίνα. Ένας πόλεμος όμως στον οποίο ο επιτιθέμενος θα πρέπει να μοιάζει με την σημερινή Κίνα και όχι με τις Ηνωμένες Πολιτείες.