Τα «δικά μας» παιδιά και τα «παιδιά των άλλων»

Λίγο πριν τις εκλογές του Ιουνίου 2012, οι μνημονιακές δυνάμεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποίησαν, προκειμένου να φοβίσουν τους Έλληνες και να υφαρπάξουν την ψήφο τους για άλλη μια φορά, το σλόγκαν: «Γιατί με το μέλλον των παιδιών μας δεν παίζουμε!»
Οποιαδήποτε αντίσταση στις εντολές των δανειστών, οποιαδήποτε ψήφος κατά συνείδηση, διαφορετική από τις προσταγές της κας Μέρκελ και του κυρίου Σόιμπλε, θα έβγαζε τη χώρα εκτός ευρώ και θα έβαζε το μέλλον των παιδιών μας σε κίνδυνο. Και ποιος γονέας που φοβάται για το παιδί του, στο άκουσμα ενός τέτοιου κινδύνου, δε θα έκανε την καρδιά του πέτρα, και με βαριά καρδιά θα χάριζε ξανά την ψήφο του στους ίδιους πολιτικάντηδες που επί 35 χρόνια, στις πλάτες ημών και των παιδιών μας, πλούτiσαν, όχι μόνο αυτοί και τα παιδιά τους, τα «δικά τους» παιδιά…, αλλά ακόμα και τα δισέγγονά τους! .....

Όπως βέβαια αποδείχτηκε, τα αναγκαία μέτρα και οι θυσίες που αυτοί αποφάσιζαν, ήταν για τα παιδιά των «άλλων» … Όχι για τα «δικά τους» παιδιά! Οι «διαρθρωτικές αλλαγές» που τόσο πολύ είχε ανάγκη η χώρα για να πάει μπροστά, ναι, αυτές που επέβαλαν περικοπές στην υγεία και στην παιδεία, είναι για τα «παιδιά των άλλων» όχι για τα «δικά μας παιδιά….». Τα made in Bangladesh.. γεννόσημα φάρμακα, τα οποία ο λαλίστατος τελάλης…εεε υπουργός υγείας, διαφήμιζε τσυριδο-φωνάζοντας, πόσο κακομαθημένοι είμαστε εμείς οι Έλληνες που ζητούσαμε να παίρνουμε ελληνικής ή ευρωπαικής προέλευσης φάρμακα, όταν ρωτήθηκε, αν θα έδινε τα γεννόσημα φάρμακα στα παιδιά του, απέφυγε να απαντήσει.. «Είσαι κουμουνιστής εσύ που μου κάνεις αυτή την ερώτηση…» Προφανώς και δε θα τα έδινε στα παιδιά του. Τα τόσο αποτελεσματικά γεννόσημα φάρμακα είναι για τα «παιδιά των άλλων». Στα «δικά μας» παιδιά δίνουμε μόνο φάρμμακα της Bayern και των κορυφαίων Ελβετικών και Αμερικανικών φαρμακευτικών. Πάντα με τα χρήματα των άλλων, των φορολογουμένων και των μισθωτών… Αντίστοιχα, αυτοί, για να σωθεί η χώρα, αφού τη χρεωκόπησε ο κακός και κλέφτης ελληνικός λαός, που επί 35 χρόνια δεν άφηνε του πολιτικούς του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να την πάνε μπροστά, υπέγραφαν μέτρα, που άφηναν παιδιά σε σχολεία χωρίς θέρμανση, προφανώς ήταν γιατί ήταν τα «παιδιά των άλλων». Τα «δικά μας παιδιά» πάνε σε ιδιωτικά σχολεία και μετά σε κολλέγια του εξωτερικού, κάνουν μάθημα σε αίθουσες με επιδαπέδια θέρμανση και κλιματισμό με φίλτρο μικροσωματιδίων το καλοκαίρι. Άσε που, προφανώς, τα «δικά μας» παιδιά είναι και πιο μελετηρά, ξέρουν τις ιδιότητες του μονοξειδίου του άνθρακα, και δεν κινδυνεύουν να πάθουν ασφυξία από κανένα μαγκάλι, όπως τα «παιδιά των άλλων», οι κοπανατζήδες φοιτητές που αντί να είναι στη σχολή τους, στήνουν barbeque … Και τι μελόδραμα έχει πέσει από μερικούς ΜαρθαΒούρτσηδες της συγκυβέρνησης, που κλαίγαν και οδύρονταν για την ανεργία, τον ο υποσιτισμό και τα άλλα δεινά του λαού, που είναι κατά τη γνώμη τους αναγκαίο κακό… Πάντα για τα παιδιά των άλλων, όχι για τα δικά μας! Η δε «σοβαρότητα» και το «αίσθημα ευθύνης» των βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που συνιστούν να ψηφίζονται όλες οι εντολές της τρόικα και των δανειστών είναι για τα «παιδιά των άλλων», όχι για τα «δικά τους παιδιά».… Σωστά; Ή μήπως στην πραγματικότητα συμβαίνει το ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ…;
Με την ανακοίνωση της υποψηφιότητας προαγωγής από δήμαρχο Καρπενησίου σε Περιφερειάρχη Στερεάς Ελάδας (για την ώρα…) του Κώστα Μπακογιάννη, γυρνάω πάλι πίσω, πριν τις κάλπες του Ιούνη του ’12. Θυμάμαι που άκουγα την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, λίγο μετά την (με βαριά καρδιά..) συμφιλίωσή της με τον Αντώνη Σαμαρά, και την επιστροφή της στη Νέα Δημοκρατία, (για το «καλό» της χώρας πάντα…), να βγαίνει στα τηλεπαράθυρα και να δηλώνει, ότι πρέπει να παραδώσουμε στα παιδιά μας, μια Ελλάδα σύγχρονη, και Ευρωπαική. Γι’αυτό και επιβάλλονται οι «διαρθρωτικές αλλάγές». Άραγε σε ποια παιδιά αναφερόταν η κα Μπακογιάννη, στα «παιδιά των άλλων», που πρέπει να μαζεύουν πτυχία, ξένες γλώσσες, για να δουλεύουν, στην καλύτερη, σε 6μηνα voucher με 470 μεικτά, ή σε πολυκαταστήματα σε συνθήκες ανασφάλιστης εργασίας, για 12ωρα με 586 μεικτά ή στα «δικά της» παιδιά, τα οποία είναι γεννημένοι για δήμαρχοι, μετά περιφερειάρχες, μετά βουλευτές, μετά υπουργοί, και μελλοντικά που ξέρεις, πάντα υπάρχει ένα μονοπάτι για το Μέγαρο Μαξίμου, αν στις φλέβες σου κυλάει αίμα Παπανδρεικό, Καραμανλικό, ή Μητσοτακέικο… Γιατί αν είναι να πληρώνουν τη νύφη τα παιδιά των «άλλων» και όχι τα «δικά μας», εύκολα παίρνουμε όλοι το νεοφιλελεύθερο μεταρρυθμιστικό στυλ, και το πουλάμε ως «αίσθημα ευθύνης» στην κοινωνία. Και αποφασίζουμε , «για τα παιδιά των άλλων», μισθούς Βουλγαρίας. Τα «δικά μας» έχουν εξασφαλισμένες σπουδές στο Harvard και μισθούς Ελβετίας εφ’όρου ζωής!
Μα, και ο «νέας γενιάς πολιτικός…» Κυριάκος, που για να δικαιολογήσει τις απολύσεις-διαθεσιμότητες, «ξαφνικά ανακάλυψε» ότι το ελληνικό δημόσιο, πάσχει από αντιπαραγωγικότητα, διαφθορά και αναξιοκρατία, παραλίγο να του ξεφύγει, ότι και η ελληνική δημόσια ζωή πάσχει από οικογενειοκρατία.
Εξάλλου, το να έχει ο Στερεοελλαδίτης τοπικό άρχοντα απόγονο Μητσοτάκη, Παπανδρέου, ή Καραμανλή στην περιοχή του, είναι μια αίγλη, πώς να το κάνουμε; Σα να έχει στο κελάρι του κρασί Cabernet 20ετίας, ή ένα παλτό Burberry και ένα δαχτυλίδι Dolce Cabana η σύζυγος! Είπαμε, τα «παιδιά» αυτών των οικογενειών είναι γεννημένοι μόνο για μεγάλα αξιώματα, και οι υπόλοιποι «κοινοί θνητοί» απλά για να υποκλίνονται στη νοητική, γονιδιακή και ηγετική ανωτερότητα των «παιδιών» αυτών των δυναστειών!
Μόνο που τώρα, επέτρεψε μου , ήρθε και μένα η σειρά μου να σου μιλήσω για το μέλλον των δικών μας παιδιών, των χιλιάδων παιδιών και όχι των λίγων και εκλεκτών. πριν στην κάλπη του Μαίου. Πιστεύεις ότι οι γόνοι των «μεγάλων πολιτικών τζακιών» Παπανδρέου, Καραμανλή, Μητσοτάκη είναι γεννημένοι Δήμαρχοι, Περιφερειάρχες, Υπουργοί, Πρωθυπουργοί, ενώ τα ΔΙΚΑ σου παιδιά είναι άξιοι μόνο για σερβιτόροι με μισθούς πείνας ή μετανάστες σε Αυστραλία, Καναδά, Ντουμπάι; Αν ναι, τότε καλή ψήφο… Αλλά μετά μην παραπονιέσαι ούτε για το πετρέλαιο που ακριβαίνει ούτε για το μισθό που δε φτάνει για να βγει ο μήνας, γιατί μετά την απομάκρυνση εκ της κάλπης, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται…
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Υ.Γ. Το ανωτέρω κείμενο, που εκφράζει τα αισθήματα και τις αγωνίες του συνόλου σχεδόν των αγοριών και των κοριτσιών της χώρας μας, μου το έστειλε και το δημοσιεύω με την έγκρισή του, ένα νέο παιδί, «δικό μου» παιδί….